Na Sztabowej Ślęza zagrała tylko 3. mecze. Może to dobrze, że nie więcej.

Dziś troszkę odbiegniemy od chronologii wydarzeń, bo jak wszyscy doskonale wiemy, po powrocie do Wrocławia Ślęza zadomowiła się na stadionie przy ul. Na Niskich Łąkach. Był jednak krótki moment, gdy zamiast na tym obiekcie, żółto-czerwoni przyjmowali gości na Sztabowej.

Warunki meteorologiczne na początku rundy wiosennej sezonu 2017/18 sprawiły, że wiele spotkań ze względu na fatalny stan boisk trzeba było przekładać. Również „Oławka”nie nadawała się wówczas do gry, stąd też w 1KS-ie postanowiono, że pierwsze cztery wiosenne mecze Ślęza rozegra na Sztabowej. Ostatecznie zagrała tam o jedno spotkanie mniej.

Nie był to obiekt zbyt szczęśliwy dla naszego zespołu, bowiem przegrała na nim dwa spotkania. Obydwa w stosunku 2:3. Pechowo, bo tracąc bramkę z karnego w 95 minucie ze Stalą Brzeg, a także z Lechią Dzierżoniów. Jedynym zespołem z którym Ślęza na Sztabowej zdołała w meczu ligowym wygrać (2:0) był Pniówek 74 Pawłowice.

Na Sztabowej Ślęza wygrała (3:0) też w meczu pucharowym z Piastem Żmigród, ale to klub ze Żmigrodu był w nim nominalnym gospodarzem.

Sztabowa pozostaje zatem obiektem, na którym Ślęza zanotowała najgorszy bilans spośród wszystkich na których podejmowała rywali – 1. zwycięstwo, 2. porażki, bramki 6-6.

W kolejnym, ostatnim już odcinku tego cyklu zawitamy Na Niskie Łąki.

Runda wiosenna sezonu 2013/14 była pierwszą, podczas której Ślęza w roli gospodarza występowała na stadionie przy ul. Oporowskiej.

 
Po pożegnaniu się z obiektem przy ul. Wróblewskiego, przez kilka miesięcy nie było wiadomo gdzie Ślęza grać będzie swoje kolejne mecze. Wiadomość, która ukazała się tuż przed startem rundy wiosennej dla wielu kibiców stanowiła spore zaskoczenie, a brzmiała ona tak – Są we Wrocławiu miejsca dla kibiców piłkarskich magiczne, a jednym z nich jest na pewno stadion przy ul. Oporowskiej. Dotąd znany był przede wszystkim z rozgrywanych na nim meczów Śląska Wrocław, ale wiosną swoje trzecioligowe spotkania na nim będzie rozgrywała drużyna Ślęzy Wrocław. Pierwsze z nich z Piastem Żmigród odbędzie się już w niedzielę 23 marca o godz. 13.00. O problemach najstarszego Klubu Sportowego we Wrocławiu z miejscem rozgrywania spotkań ligowych wiedzą już wszyscy. Na szczęście, dzięki coraz lepszej współpracy między 1KS-em i Śląskiem Wrocław udało się tym kłopotom zaradzić. Żółto-czerwoni będą mogli grać na doskonałej murawie, a kibice oglądać swój ukochany zespół w komfortowych warunkach.

Stało się zatem jasne, że miejscem domowych spotkań Ślęzy będzie stadion przy ul. Oporowskiej. Trudno jednak powiedzieć, że czuliśmy się na tym obiekcie jak u siebie, bo tak w praktyce nie było. Potwierdzeniem tego niech będzie fakt, że przez dwa i pół roku, żółto-czerwoni mieli możliwość odbycia na murawie legendarnego stadionu tylko jednego treningu. Ciekawostkę stanowi też to, że nasza drużyna podczas ligowych spotkań nie korzystała z normalnych szatni, a przebierała się i odprawy miała w sali konferencyjnej, usytuowanej na drugim piętrze.

Debiut Ślęzy na Oporowskiej nie miał jednak miejsca we wspomnianym wyżej meczu z Piastem, a odbył się już wcześniej, mianowicie 9 października 2013 roku. Było to zaległe spotkanie z 4. kolejki, a do Wrocławia zawitał wówczas gorzowski Stilon. Było to też jedyne spotkanie naszej drużyny na tym stadionie, rozgrywane przy sztucznym oświetleniu. Mecz ten miał swoją dramaturgię. Ślęza bo golu Pawła Zielińskiego w 27 minucie objęła prowadzenie i długo wydawało się, że dowiezie je do końca. W 88 min. Stilon zdołał jednak wyrównać, ale ku ogromnej radości licznie zgromadzonych na tym meczu kibiców, w ostatniej akcji meczu piłkę do siatki zdołał skierować Grzegorz Rajter.

Wiosna 2014 roku była bardzo udana dla żółto-czerwonych, a nowy stadion wydawał się być szczęśliwy. Ślęza w rundzie rewanżowej będąc gospodarzem ani razu nie schodziła z boiska pokonana. Kilka meczów z tamtego okresu na pewno zapamiętamy na dłużej. Pierwszym z nich na pewno są derby, które rozgrywane były w anormalnych warunkach. Całe spotkanie (zdjęcie pochodzi z tego meczu) rozgrywane było w strugach padającego deszczu, który sprawił, że murawa w wielu miejscach przypominała bajoro. W tych warunkach o wiele lepiej poradziła sobie Ślęza. Wynik już w 15 min. otworzył Maciej Bielski. Śląsk II zdołał wyrównać po uderzeniu z rzutu karnego, ale potem gol zdobywali już tylko żółto-czerwoni. Dwa trafienia Rafała Brusiło, zamieniony na gola rzut karny przez Radosława Flejterskiego, kolejna bramka Macieja Bielskiego i ustalające końcowy rezultat trafienie Damiana Celucha, przyniosło zwycięstwo 1KS-owi w stosunku 6:1. Kolejne starcie, które wspominamy to to z ostatniej kolejki z GKS-em Kobierzyce. Ślęza potrzebowała zwycięstwa by zdobyć mistrzostwo rozgrywek i zapewnić sobie udział w barażach o II ligę. Nasi piłkarze nie zawiedli i pewnie pokonali rywala w stosunku 3:0. Przeciwnikiem 1KS-u w rywalizacji o promocję na wyższy poziom rozgrywkowy był warszawski Ursus. Po porażce 0:1 w stolicy, rewanż na Oporowskie odbył się 18 czerwca 2014 roku. Długo w tym meczu utrzymywał się bezbramkowy rezultat, aż w 85 min. Radosław Flejterski
strzałem z rzutu karnego sprawił, że straty zostały wyrównane. O tym kto awansuje do II etapu barażów zadecydować miała dogrywka. W niej niestety Damian Szydziak sfaulował rywala w polu karnym i nasze marzenia o II lidze prysły niczym mydlana bańka.

W sezonie 2014/15 Oporowska już tak szczęśliwa dla Ślęzy nie była, bo choć nasz zespół w większości spotkań na tym stadionie wygrywał, to jednak zaczęły przytrafiać się też porażki. Pierwszym zespołem, który wygrał z 1KS-em na tym obiekcie była dzierżoniowska Lechia (1:2), co miało miejsce 23 sierpnia 2014 roku. W końcowej tabeli Ślęza uplasowała się na 6. miejscu. Z tamtego sezonu i z meczów rozegranych na Oporowskiej szczególnie wspominamy nie starcie ligowe, a półfinałowy mecz pucharowy na szczeblu DolZPN. Nie samo spotkanie z Karkonoszami, zakończone wynikiem 1:1, utkwiło nam szczególnie w pamięci, ale pełne emocji rzuty karne, które miały zadecydować o awansie do finału. Do wyłonienia zwycięzcy potrzebne było aż 9. serii. W pierwszych 7. kolejkach nie pomylił się żaden ze strzelców. W 8 kolejce nie trafił zawodnik Karkonoszy, co sprawiło, że bohaterem meczu mógł zostać liczący wówczas niespełna 17 lat Sebastian Stawiarz. Tak się nie stało, bowiem i on nie zdobył gola. W kolejce 9. bramki nie zdobył kolejny jeleniogórzan, ale za to bezbłędny był Kacper Fedorowicz. Potem był finał i sukces w Świdnicy.

Sezon 2015/16 był szczególny, bowiem ze względu na reorganizację rozgrywek, miejsce w III lidze miało zachować niewiele zespołów. Zanim się jednak rozpoczęły rozgrywki ligowe, 19 lipca na Oporowskiej odbył się mecz rundy wstępnej rozgrywek Pucharu Polski na szczeblu centralnym. Los sprawił, że przeciwnikiem 1KS-u była pierwszoligowa wówczas Bytovia Bytów. Goście w tym starciu zwyciężyli 1:0, ale Ślęza pozostawiła po sobie bardzo dobre wrażenie. Z meczów ligowych na pewno zapamiętamy potyczkę z Formacją Port 2000 Mostki, z racji tego, że był to bardzo niewygodny rywal dla żółto-czerwonych, z którym nigdy wcześniej wygrać się nie udało. Przełom nastąpił 11 listopada 2015 roku, gdy po dwóch golach Adama Miazgowskiego Ślęza wygrała z Formacją 2:0. Rozgrywki 1KS zakończył na 3. miejscu, co dało utrzymanie w zreorganizowanej III lidze, choć bardziej poprawne wydaje się stwierdzenie, że dało do tej ligi awans.

W kolejnym sezonie Ślęza wyemigrowała poza Wrocław, o czym napiszemy w kolejnym odcinku. Na Oporowską żółto-czerwoni sporadycznie jeszcze wracali. Zagrali na tym stadionie w kolejnych sezonach z Górnikiem Wałbrzych, Stalą Bielsko-Biała i dwukrotnie ze Stilonem Gorzów Wlkp.

W sumie licząc mecze ligowe i pucharowe, Ślęza na Oporowskiej w roli gospodarza rozegrała 51. spotkań. 29. z tych meczów zakończyło się zwycięstwami żółto-czerwonych, 14. nie wyłoniło zwycięzcy, a w 8. lepsi okazali się goście. Bilans bramkowy to 110-51.

W 2013 roku, po ponad 50 latach rozgrywania meczów na stadionie przy ul. Wróblewskiego, Ślęza Wrocław stała się klubem bezdomnym i rozpoczęła tułaczkę po różnych obiektach. Dziś, gdy jesteśmy w przededniu końca tej wędrówki i otwarcia naszego nowego domu, rozpoczynamy cykl przypominający jak ta wędrówka wyglądała.

 
Nie znamy dokładnej daty pierwszego meczu 1KS-u rozegranego przy ul. Wróblewskiego. Posiłkując się jubileuszową publikacją „Ślęza to Wrocław” i słowami Jana Sochy, możemy przyjąć, że był to rok 1968. Trzymając się tej daty możemy stwierdzić, że stadion na Dąbiu przez 55 lat pełnił rolę domu Pierwszego Klubu Sportowego we Wrocławiu. Dziś, po wielu już latach nieobecności żółto-czerwonych na tym obiekcie, wielu wrocławian wciąż o nim mówi jako o stadionie Ślęzy. Sentymentalnie takim on na zawsze pozostanie.

O tym jak stadion przy Wróblewskiego zmienił właściciela pisać tu nie będziemy. W każdym razie po tym jak tak się stało, obiekt już do klubu nie należał, choć jeszcze przez kilka sezonów zespół na nim trenował i rozgrywał mecze. Aż przyszedł sezon 2012/13, który miał być ostatnim rozegranym przez żółto-czerwonych na Dąbiu. 15 czerwca 2013 roku, po meczu z UKP Zielona Góra, piłkarze (Paweł Synowiec i Paweł Skwierczyński) dokonali symbolicznego zdjęcia flagi z płotu okalającego boisko. Definitywne pożegnanie z historycznym stadionem wtedy jeszcze jednak nie nastąpiło.

Do nowego sezonu zespół przygotowywał się na Zakrzowie. Dawny stadion Polaru lata świetności miał już za sobą i praktycznie z roku na rok wyglądał coraz gorzej. Wydawać się mogło, że przy pewnym nakładzie pracy może on jednak spełniać wymogi i że na nim 1KS będzie przyjmował drużyny przyjezdne w rozgrywkach III ligi. Takie były zamierzania i plany, z których nic jednak nie wyszło. Jeden mecz na Zakrzowie udało się jednak rozegrać. 15 sierpnia 2013 roku odbyło się spotkanie pomiędzy Ślęzą Wrocław i Promieniem Żary (zdjęcie z tego starcia). Mecz odbył się teoretycznie bez udziału kibiców, choć wielu z nich stało za płotem okalającym stadion, a grupa fanów z Żar znalazła wejście gdzieś między krzakami i zajęła miejsce na betonowym narożniku czegoś, co kiedyś stanowiło trybuny. Ten jedyny na Zakrzowie mecz Ślęza wygrała 2:0 po bramkach strzelonych przez Rafała Brusiło i Radosława Flejterskiego (z rzutu karnego).

Na dłuższą metę w takich warunkach grać jednak nie można było, stąd nastąpił powrót na Wróblewskiego. Nie ma co ukrywać, że pod względem ekonomicznym nie był to optymalny wariant, ale jedyny wtedy do zrealizowania, by zespół miał gdzie grać. I to właśnie runda jesienna sezonu 2013/14 była pożegnalnym okresem występów Ślęzy na swoim byłym już wtedy stadionie. Ostateczne pożegnanie odbyło się 23 listopada 2013 roku w iście już zimowych warunkach. 1KS wygrał tego dnia 4:0 z Piastem Karnin (Gorzów Wlkp), po golach Szymona Przystalskiego, Pawła Niewiadomskiego, Radosława Flejterskiego (z rzutu karnego) i Grzegorza Rajtera. Ten ostatni, zdobyty w 77 minucie był ostatnim w historii zdobytym przez żółto-czerwonych na Wróblewskiego. Przypomnijmy jeszcze skład z tego historycznego meczu – Węglarski, Kątny (82’Celuch), Bielski, Przystalski, Stawowy, Zieliński, Flejterski, Bohdanowicz (70’Korytek), P.Niewiadomski, Brusiło (59’Janas), Góral (59’Rajter)

Podczas rundy jesiennej jeden mecz Ślęza rozegrała też na Oporowskiej, ale o nim jak i o kolejnych zagranych na tym obiekcie opowiemy w kolejnym odcinku naszego cyklu.

Sztab szkoleniowy Ślęzy Wrocław podjął decyzję o zawieszeniu zajęć treningowych.

Powody takiej decyzji są nam wszystkim wiadome. Piłkarze otrzymali indywidualne rozpiski z planem pracy treningowej jaką w zaistniałych warunkach mogą  wykonywać. Kolejne decyzje będą podejmowane wraz z rozwojem sytuacji w jakiej wszyscy się teraz znaleźliśmy. W tej chwili najważniejsze jest zdrowie.