W sobotę (23 czerwca) o godz.11 na stadionie przy ul. Sztabowej odbędzie się mecz 26. kolejki rozgrywek III ligi kobiet pomiędzy Ślęzą Wrocław i Orlikiem Jelenia Góra.

 
Oprócz jednej, wszystkie drużyny Ślęzy zakończyły już rozgrywki ligowe. Tą jedną, która jeszcze zagra, jest żeńska ekipa 1KS-u. Ostatnim akordem sezonu 2017/2018 będzie hitowy mecz rozgrywek III ligi kobiet pomiędzy zajmującą 3. miejsce w tabeli Ślęzą Wrocław i niepokonanym zespołem Orlika Jelenia Góra.

Akademia „Orlik” Jelenia Góra do ligowych rozgrywek przystąpiła w sezonie 2012/2013. Orlik aż czterokrotnie kończył sezon na 2. miejscu, między innymi w poprzednich rozgrywkach, kiedy lepsza okazała się tylko Bielawianka. Przed startem obecnego sezonu zespołowi wyznaczono już ambitniejszy cel, a mianowicie awans do II ligi. Choć w drużynie nie brakowało już wcześniej doświadczonych i ogranych zawodniczek, klubowi działacze postanowili jeszcze bardziej ją wzmocnić. Korzystając z tego, że rozwiązaniu uległ czołowy zespół II ligi poprzedniego sezonu – Darbor Bolesławice – właśnie z niego do Jeleniej Góry trafiły Karolina Borkowska, Sylwia Przydacz i Nikola Żurawska. Dużym wzmocnieniem okazało się też przyjście do Orlika grającej wcześniej w AZS-ie Wałbrzych, Katarzyny Brzeskiej. Największym hitem było jednak pozyskanie 7-krotnej reprezentantki Polski Joanny Płonowskiej. Zawodniczka ta znana choćby z gry w Medyku Konin, w ostatnim sezonie reprezentowała barwy Sukcesu Oleśnica.

Orlik zawita do Wrocław już jako drużyna drugoligowa. Jeleniogórzanki w obecnym sezonie nie miały sobie równych, wygrywając wszystkie mecze. Zdobyły przy tym aż 113 bramek, co daje średnią prawie 5,5 gola na mecz. Tylko 2. razy się zdarzyło, by lider rozgrywek wygrał różnicą tylko 1. bramki. Wiosną taka sytuacja miała miejsce w Głogowie w wygranym 3:2 meczu z Chrobrym, a wcześniej bo w listopadzie w Jeleniej Górze zespołem, który napędził trochę strachu Orlikowi był Ślęza Wrocław, która przegrała z gospodyniami 1:2. Z Orlkiem wrocławianki stoczyły też pasjonujący bój w finale regionalnego Pucharu Polski. Nasze dziewczyny były bliskie sprawienia w tym spotkaniu dużej sensacji, lecz po remisie 1:1 w regulaminowym czasie, ostatecznie przegrały 2:4 po serii rzutów karnych.

W sobotę na Sztabowej Orlik będzie zdecydowanym faworytem i będzie chciał z pewnością zakończyć sezon bez straty punktów. Z drugiej strony wydaje się, że jedynym zespołem, który w tym momencie jest w stanie stoczyć równorzędny bój z jeleniogórzankami jest wrocławska Ślęza, tym bardziej, że forma naszych dziewczyn w ostatnich tygodniach notowała tendencję zwyżkową, a najlepszym tego potwierdzeniem było rozgromienie 5:0 aktualnego wicelidera – LUKS-u Lubin. Pewną komplikację może stanowić dosyć długa przerwa jaka miała Ślęza od ostatniego, rozegranego 2. czerwca meczu. Mamy jednak nadzieję, że nie będzie to miało jednak wpływu na dyspozycję piłkarek grających w żółto-czerwonych barwach.

Ślęza zajmuje 3. miejsce w tabeli i z podium już nikt 1KS-u nie zrzuci. Gdyby się jednak udało sprawić sensację i wygrać w sobotę, to nasz zespół wskoczył by na 2. miejsce. Zadanie piekielne trudne, ale znając charakter wrocławskich piłkarek, jest ono do zrealizowania. Z pewnością byłoby im łatwiej gdyby mogły liczyć na wsparcie kibiców, tak jak to miało miejsce w potyczce z LUKS-em. Mamy nadzieję, że w sobotę frekwencja będzie podobna, a może jeszcze większa. Z wiarą, że tak też będzie i z wiarą w nasze wspaniałe piłkarki serdecznie zapraszamy na te ekscytującą zapowiadające się spotkanie.

Czy atut własnego boiska ma znaczenie. Zakończony przed kilkoma dniami sezon pokazał, że tak.

Śmiało można stwierdzić, że Skra Częstochowa zapewniła sobie awans w meczach domowych. Na sztucznej murawie „Lorety” częstochowianie nie przegrali i zdobyli aż 45 pkt. Drugim zespołem, któremu sprzyjała też mocno sztuczna nawierzchnia były rezerwy Miedzi. Legniczanie w praktyce na własnych śmieciach zapewnili sobie ligowy byt, zdobywając 29 pkt, przy zaledwie 12. w delegacjach. Ślęza nie miała takiego komfortu jak inne drużyny, bo choć grała we Wrocławiu, to trudno powiedzieć, że grała u siebie. Żółto-czerwoni podejmowali rywali na 3. różnych obiektach. Najwięcej meczów rozegranych zostało Na Niskich Łąkach, co nie stanowiło jednak większego handicapu, bowiem zarówno tam, jak i na Sztabowej i Oporowskiej Ślęza nie trenowała. 1KS okazał się za to najlepszą drużyną w meczach wyjazdowych, zdobywając w nich więcej punktów niż we Wrocławiu. Takiego samego wyczynu dokonała jeszcze tylko Polonia Głubczyce. Wszystkie pozostałe drużyny lepiej punktowały u siebie.

Tabela meczów domowych

1. SKRA CZĘSTOCHOWA 45 37-6 14 0 3
2. STAL BRZEG 38 39-18 11 5 1
3. GWAREK TARNOWSKIE GÓRY 33 28-20 10 3 4
4. KS POLKOWICE 31 37-20 10 1 6
5. ŚLĘZA WROCŁAW 30 39-25 9 3 5
6. PIAST ŻMIGRÓD 29 28-16 8 5 4
7. MIEDŹ II LEGNICA 29 23-22 9 2 6
8. STAL BIELSKO-BIAŁA 26 22-19 8 2 7
9. RUCH ZDZIESZOWICE 25 34-24 7 4 6
10. PNIÓWEK 74 PAWŁOWICE 25 23-18 6 7 4
11. REKORD BIELSKO-BIAŁA 25 26-24 7 4 6
12. LECHIA DZIERŻONIÓW 25 25-24 7 4 6
13. ZAGŁĘBIE II LUBIN 24 31-25 7 3 7
14. STILON GORZÓW WLKP. 23 37-34 7 2 8
15. GÓRNIK II ZABRZE 22 30-28 7 1 9
16. UNIA TURZA ŚL. 20 28-24 5 5 7
17. FALUBAZ ZIELONA GÓRA 19 25-31 5 4 8
18. POLONIA GŁUBCZYCE 9 20-51 3 0 14

Tabela meczów wyjazdowych

1. ŚLĘZA WROCŁAW 34 28-23 10 4 3
2. GWAREK TARNOWSKIE GÓRY 30 28-20 8 6 4
3. KS POLKOWICE 28 27-23 8 4 5
4. PIAST ŻMIGRÓD 28 28-27 9 1 7
5. RUCH ZDZIESZOWICE 24 23-20 6 6 5
6. STAL BRZEG 22 30-28 6 4 7
7. ZAGŁĘBIE II LUBIN 22 22-32 7 1 9
8. SKRA CZĘSTOCHOWA 21 22-22 4 9 4
9. REKORD BIELSKO-BIAŁA 21 23-26 6 3 8
10. LECHIA DZIERŻONIÓW 21 30-34 7 0 10
11. STILON GORZÓW WLKP. 21 22-27 6 3 8
12. STAL BIELSKO-BIAŁA 20 19-29 6 2 9
13. PNIÓWEK 74 PAWŁOWICE 18 20-33 5 3 9
14. GÓRNIK II ZABRZE 17 26-35 4 5 8
15. UNIA TURZA ŚL. 16 22-38 5 1 11
16. FALUBAZ ZIELONA GÓRA 14 23-36 4 2 11
17. POLONIA GŁUBCZYCE 13 17-45 4 1 12
18. MIEDŹ II LEGNICA 12 19-34 3 3 11

Sezon 2017/2018 przeszedł do historii. Sezon niezwykle ciekawy, trzymający w napięciu do samego końca. W jednej z głównych ról wystąpił w nim zespół Ślęzy Wrocław.

14. października 2017 roku Na Niskich Łąkach rozgrywany był mecz 12. kolejki pomiędzy Ślęzą Wrocław i Skrą Częstochowa. Żółto-czerwoni prowadzili w nim 1:0 do 2. minuty doliczonego czasu. Wtedy właśnie arbiter podjął zupełnie niezrozumiałą, nie mającą żadnych podstaw, po prostu nie mieszczącą się w głowie decyzję o rzucie karnym dla Skry. Goście skwapliwie skorzystali z tego prezentu i wywieźli z Wrocławia punkt. Choć miało to miejsce już wiele miesięcy temu, to pozostało to w naszej pamięci i pozostanie już na zawsze. Rozmawialiśmy wtedy między sobą, co będzie jeśli skradzionych przez sędziego punktów zabraknie 1KS-owi w końcowym rozrachunku. Teraz wiemy, że tak też się stało. Robert Parysek nie tylko wypaczył wynik meczu, ale też sprawił, że dziś z awansu cieszą się w Częstochowie, a my musimy obejść się ze smakiem.

Jaki to był sezon dla Ślęzy ? Każdy oczywiście może na to pytanie odpowiedzieć sobie samemu. My twierdzimy, że był to sezon w którym postawa naszych piłkarzy przeszła wszelkie oczekiwania. Pod wieloma względami ustępowaliśmy większości trzecioligowych klubów. Brak własnego obiektu (w roli gospodarza 1KS grał aż na 3. stadionach) i wąska kadra to tylko jedne z nich. Sprawy związane z finansami najlepiej przemilczmy. Nasi piłkarze często trenowali też w spartańskich warunkach (kto był na zakrzowskim skansenie to wie o co chodzi), choć działacze robili wszystko, by im te warunki poprawić. Stąd też zajęcia odbywały się na innych obiektach ze sztuczną murawą (możliwość trenowania na naturalnej, będącej choćby w miarę przyzwoitym stanie, w naszym mieście jest praktycznie niemożliwa).

Przed startem sezonu mało kto widział Ślęzę w czołówce tabeli. Było raczej odwrotnie. Większość ludzi z branży piłkarskiej widziała 1KS wśród ekip, które rywalizować będą o utrzymanie. Można powiedzieć, że mieli ku temu racjonalne podstawy. Wystarczyło tylko spojrzeć na kadry zespołów z którymi przyszło rywalizować żółto-czerwonym. W zdecydowanej większości z nich roiło się od zawodników ogranych na wyższych poziomach rozgrywkowych z ekstraklasą włącznie. Praktycznie każda z drużyn przewyższała wrocławian doświadczeniem (nawet rezerwy gdy korzystały ze „spadów”). Wszystko zatem wskazywało, że Ślęza nie powinna odegrać większej roli w rozgrywkach. Innego zdania byli jednak sami, w większości bardzo młodzi piłkarze.

Po pierwszym, przegranym 0:6 meczu w Brzegu, można by było sądzić, że rację mieli adwersarze naszego zespołu. Tymczasem trener Grzegorz Kowalski powiedział chłopakom po tym spotkaniu, że na koniec sezonu będą wyżej w tabeli od Stali. Wtedy wydawało się to być mrzonką, a teraz już wiemy, że były to prorocze słowa. Póki co nie było jednak wesoło. Po 7. kolejkach na koncie 1KS-u było zaledwie 7 pkt. Co gorsza wtedy swój początek miała plaga kontuzji, która prześladowała nasz zespół już do samego końca rozgrywek. Już na początku rundy na kilka spotkań wypadł z kadry Mateusz Kluzek, a mecz z Piastem Żmigród okazał się ostatnim jaki jesienią rozegrali Maciej Matusik i Adrian Niewiadomski. I wtedy na przekór przeciwnościom losu zespół zaimponował serią 10. spotkań z rzędu bez porażki, co przełożyło się na 33 pkt i 3. miejsce po rundzie jesiennej.

W zimie w kadrze 1KS-u zmiany miały charakter kosmetyczny. Dołączył do niej bramkarz Damian Ziarko (w sumie w całym sezonie między słupkami stanęło aż 5. golkiperów), oraz powracający z wypożyczeń Andrzej Korytek i Mateusz Grabowski. Ta ostania dwójka nie pomogła jednak drużynie. Korytek zagrał tylko raz, a potem dołączył do listy kontuzjowanych. Jeszcze większą stratą była jednak nieobecność Grabowskiego. Ten młody piłkarz przez pół roku ogrywał się w seniorskim futbolu w Piaście Żerniki, a po powrocie do 1KS-u miał stanowić (tak można było wywnioskować po sparingach) parę stoperów z Marcinem Wdowiakiem. Niestety, tydzień przed wznowieniem rozgrywek w meczu pucharowym doznał on kontuzji i do tej pory nie powrócił do treningów. Problem z środkowymi obrońcami stał się dużym kłopotem w naszej drużynie, tym bardziej, że na ostatnim sparingu urazu doznał też Oskar Małecki. Zresztą słowo „szpital” było chyba najczęściej wymienianym w rundzie wiosennej. Po kolei z zespołu na długi czas wypadali Mateusz Kluzek, Mateusz Stempin, Tobiasz Jarczak i Adrian Repski. Do tego dochodziły przypadki losowe i oczywiście pauzy za kartki. To wszystko sprawiło, że trener Grzegorz Kowalski praktycznie przed każdym meczem miał ogromny ból głowy z zestawieniem podstawowej jedenastki, a dla zachowania pozorów do protokołu wpisywani byli piłkarze kontuzjowani i juniorzy. Dochodziło nawet do takich sytuacji, że w meczowej osiemnastce było trzech bramkarzy, choć z góry wiadomym było, że Piotr Gorczyca (również kontuzja, która w praktyce wyeliminowała go z całej rundy ) nie zagra.

Runda wiosenna to wzloty i upadki żółto-czerwonych. Były mecze lepsze i były mecze gorsze. Mimo to, Ślęza cały czas liczyła się w gronie zespołów, które rywalizowały o najwyższe cele. Był już jednak moment, gdy wydawało się, że wrocławianie stracą wszelkie szanse, a trener Kowalski już planował, by w ostatnich meczach sezonu ogrywać juniorów. Wtedy pomocną dłoń wyciągali nasi rywale, którzy seryjnie zaczęli gubić punkty. Ślęza była zatem wciąż w grze w grze i pozostała w niej do samego końca.

Siłą zespołu Ślęzy była młodość i charakter piłkarzy. Oni zawsze chcieli, choć nie zawsze przekładało się to na wyniki. Czasami można było odnieść wrażenie, że sytuacja w jakiej znalazł się zespół i wynikająca z niej presja miała wpływ na postawę chłopaków. Brakowało wtedy takiego lidera z prawdziwego zdarzenia, nie pod względem sportowym, a mentalnym. Takiego, który w trudnych momentach potrafiłby poderwać drużynę. Mimo to, zespół za to czego dokonał zasługuje na ogromny szacunek. Tu i ówdzie czytamy, że wyniki drużyny to przede wszystkim zasługa Macieja Firleja. Nie jest to prawdą, bo choć Maciek ma za sobą doskonały sezon, uwieńczony tytułem Króla Strzelców, to nie dokonałby tego bez wsparcia swoich kolegów. Siłę Ślęzy stanowił wyrównany kolektyw, a każdy z chłopaków wniósł bardzo dużo do zespołu i sprawił, że dzięki temu liczył się on w stawce o awans.

O sytuacji z meczu ze Skrą pisaliśmy na wstępie. Nie były to jednak jedyne kontrowersje dotyczące naszego zespołu. Przypomnijmy tylko rzut karny podyktowany w końcowych fragmentach meczu w Pawłowicach, nie uznany gol Adriana Niewiadomskiego w Dzierżoniowie (nawet miejscowi obserwatorzy nie dostrzegli w tej sytuacji pozycji spalonej), czy też nieuznana w Legnicy bramka Macieja Firleja (choć oglądaliśmy ją wielokrotnie, to wciąż nie wiemy dlaczego). Przeciwko naszej drużynie podyktowanych zostało w sumie aż 10. rzutów karnych. Delikatnie mówiąc sędziowie, zwłaszcza podczas rundy jesiennej nam nie sprzyjali. Nie będziemy jednak szukać usprawiedliwienia w ich decyzjach. Przy odrobinie szczęścia mogło być inaczej, ale co się stało to się już nie odstanie.

Podsumowując, według nas piłkarze Ślęzy spisali się w tym sezonie doskonale i za to czego dokonali należy się im wielkie uznanie. Dziękujemy im za to bardzo mocno. Dziękujemy trenerowi Grzegorzowi Kowalskiemu, twierdząc przy tym, że gdyby nie On, to 1KS były teraz w całkiem innym miejscu, a nasze nastroje byłyby zdecydowanie gorsze. Dziękujemy działaczom, którzy ze wszystkich sił dokonywali starań, by drużynie niczego nie brakowało. Dziękujemy naszym kibicom i wszystkim sympatykom. Dziękujemy pozostałym zespołom. Gratulujemy awansu Skrze Częstochowa i życzymy tej drużynie powodzenia w rozgrywkach II ligi. Spadkowiczom życzymy za to, szybkiego powrotu do III ligi.

Przerwa letnia jest krótka i już w sierpniu rozpocznie się sezon 2018/2019. Już teraz zapraszamy na mecze naszego zespołu. Póki co odwiedzajcie naszą stronę. Będziemy na niej na bieżąco informować o przygotowaniach 1KS-u do rozgrywek. Będą też jeszcze podsumowania minionego sezonu. Zaglądajcie do nas i do zobaczenia w sierpniu.

Piłkarz Ślęzy Wrocław – Maciej Firlej – został królem strzelców rozgrywek III ligi (grupa 3) w sezonie 2017/2018

Czołówka klasyfikacji strzelców sezonu 2017/2018

 
24 – MACIEJ FIRLEJ (ŚLĘZA)

21 – Daniel Rumin (Skra)

20 – Damian Niedojad (Lechia)

18 – Dawid Jarka (Gwarek), Dawid Hanzel (Unia)

16 – Sławomir Musiolik (Unia)

14 – Marcin Buryło (Lechia), Oskar Trzepacz (Piast), Łukasz Zakrzewski (Stilon)

13 – Dominik Bronisławski, Marcin Nowacki (Stal Brzeg)

12 – Wojciech Okińczyc (Falubaz), Maciej Bancewicz (KS Polkowice), Mateusz Szatkowski (Pniówek), Dawid Czapliński (Ruch)

Piast Żmigród został najlepszym zespołem rundy wiosennej. Ślęza Wrocław uplasowała się na 4. miejscu.

Tabela wiosny 2018

 
1. PIAST ŻMIGRÓD 17 37 33-17
2. GWAREK TARNOWSKIE GÓRY 17 32 28-19
3. KS POLKOWICE 17 32 35-17
4. ŚLĘZA WROCŁAW 17 31 31-20
5. SKRA CZĘSTOCHOWA 17 30 35-22
6. RUCH ZDZIESZOWICE 17 29 30-16
7. STAL BRZEG 17 27 27-21
8. ZAGŁĘBIE II LUBIN 17 26 28-26
9. REKORD BIELSKO-BIAŁA 17 24 20-21
10. STAL BIELSKO-BIAŁA 17 22 21-28
11. PNIÓWEK 74 PAWŁOWICE 17 21 20-21
12. MIEDŹ II LEGNICA 17 21 23-27
13. LECHIA DZIERŻONIÓW 17 20 27-34
14. UNIA TURZA ŚL. 17 18 27-33
15. STILON GORZÓW WLKP. 17 16 23-35
16. FALUBAZ ZIELONA GÓRA 17 15 27-37
17. GÓRNIK II ZABRZE 17 14 20-32
18. POLONIA GŁUBCZYCE 17 13 18-47