Ślęza Wrocław zajęła 4. miejsce w rozgrywkach Orlen I Ligi Kobiet, co jak na beniaminka tych rozgrywek jest wynikiem znakomitym, choć pewien niedosyt też pozostał.

Po bardzo dobrej rundzie jesiennej (podsumowanie przypominamy poniżej), piłkarki rozbudziły apetyty wielu kibiców, na trzeci z rzędu awans.

My staraliśmy się troszkę studzić te nastroje, bo zdawaliśmy sobie, że wiosna będzie zdecydowanie trudniejsza, choćby z tego powodu, że wszyscy przeciwnicy naszej drużyny zdołali ją poznać, wiedząc doskonale, że nie jest to typowy beniaminek, którego głównym celem jest utrzymania, a chcący osiągnąć coś więcej. I rzeczywiście Ślęza była bliska sprawienia ogromnej sensacji, bo taką byłby awans żółto-czerwonych. Zabrakło jednak niewiele, ale zabrakło. Z drugiej strony patrząc na możliwości kadrowe i finansowe innych zespołów, to nasz na ich tle zaprezentował się doskonale, a osiągnięty wynik jest wynikiem ponad stan. Już w trakcie i po zakończeniu sezonu pojawiały się też głosy, że Ślęza awansować nie chce, co jest wierutną bzdurą, bowiem dziewczyny chciały tego awansu bardzo, lecz po sportowej rywalizacji musiały ustąpić miejsca innym.

Po bardzo intensywnym okresie przygotowawczym, podczas którego zespół trenera Arkadiusza Domaszewicza rozgrywał sparingi także z zespołami z najwyższej klasy rozgrywkowej (1:1 i 0:1 ze Śląskiem oraz 2:7 z UKS-em SMS Łódź), na pierwszy mecz rundy wiosennej Ślęza udała się do Siennej, by zmierzyć się z bardzo niewygodnym rywalem, jakim jest UKS 3 Staszkówka Jelna. Wrocławianki prowadziły w tym starciu od 70 min. i były bardzo bliskie wywalczenia kompletu punktów, lecz niestety już w doliczonym czasie gospodynie zdołały wyrównać. Przed drugim meczu rundy rewanżowej mieliśmy trochę obaw, bo Legionistki Warszawa (po tym jak klub ze stolicy przejął zimą SWD Wodzisław Śl.) to była drużyna po której nie wiedzieliśmy czego się spodziewać, a następne tygodnie pokazały, że spodziewać się po niej można wiele. Mecz z zespołem ze stolicy nie był łatwy dla żółto-czerwonych, ale zakończył się on w pełni zasłużonym zwycięstwem 2:0. Po tej potyczce Ślęza miała dłuższą przerwę, bowiem mecz w Bydgoszczy został przełożony. Po powrocie do ligowych zmagań 1KS w derbach Dolnego Śląska wysoko, bo 4:0 wygrał z Bielawianką. Po tym spotkaniu nastąpiła przerwa reprezentacyjna i kolejny raz wrocławianki wybiegły na boisko dopiero w niedzielę (14 kwietnia) o nietypowej porze, bo o godz.19, którą to porę ustalił gospodarz meczu w Gdyni, niepokonany dotąd, a nawet nie mający żadnego remisu na własnym boisku, zespół miejscowej Checzy. Po niesamowitym spotkaniu i bramce zdobytej w 90 min. nasze dziewczyny wygrały 3:2, czym jeszcze bardziej rozbudziły apetyty kibiców. Te apetyty ostudził Lech UAM Poznań, który wygrywając we Wrocławiu 5:0, z nawiązką zrewanżował się Ślęzie za jesienną porażkę w Poznaniu. Warto tu jednak zaznaczyć, że choć Lech wygrał zasłużenie, to rozmiary tego zwycięstwa poznanianek nie do końca oddają przebieg tego spotkania. W tym meczu nie zagrała już Daria Matuszewska. Nie zagrała też w pozostałych spotkaniach, co bardzo osłabiło siłę ofensywną 1KS-u. Potem był zaległy mecz, w którym wrocławianki miały coś do udowodnienia bydgoskiemu KKP, z którym niespodziewanie przegrały w pierwszej rundzie na własnym boisku. Tym razem przykrej dla nas niespodzianki już nie było, bo Ślęza wygrała co prawda tylko 1:0, ale wygrała. Niestety kolejny wyjazd do Radomia i przegrany mecz 1:2 mocno zredukował szansę na awans. Po wyjeździe do Częstochowy i przegranym 0:1 meczu, po kolejnym golu straconym w 90 min. stało się jasne, że marzenia o awansie trzeba odłożyć na przyszłość. Mimo takiej sytuacji, nasze piłkarki nie zamierzały odpuścić ostatnich meczów, zapowiadając, że chcą je wygrać, co też uczyniły. Wpierw poradziły sobie z Polonią Środą Wlkp. wygrywając 3:1, potem gładko, bo 5:0 wygrały w Ząbkach. W ostatnim meczu Ślęza podejmowała Resovię i wygrała 4:2.

Teraz już po zakończeniu sezonu możemy sobie tylko pogdybać co by było, gdyby. Nasza drużyna miała przecież lepszy bilans bezpośrednich spotkań z pierwszą w tabeli Resovią. Ślęza traciła za to kilka razy punkty w samych końcówkach, a też przytrafiały się też wrocławiankom porażki w meczach, w których nie były gorsze. Zabrakło trochę szczęścia, ale przede wszystkim zabrakło doświadczenia na tym szczeblu rozgrywkowym, na jakim zdecydowana większość naszych piłkarek rywalizowała po raz pierwszy.

Trener Domaszewicz musiał w trakcie sezonu mierzyć się też z nieoczekiwanymi problemami kadrowymi. Z powodów osobistych już na początku rozgrywek z gry w pierwszym zespole zrezygnowały Kinga Podkowa i Aleksandra Olbińska, a każdy z fanów naszej drużyny wie doskonale, jak bardzo ważne dla niej były te dziewczyny. W trakcie sezonu odeszły też Wiktoria Tyza i Amelia Niedzielska. Do tego oczywiście dochodziły problemy spowodowane kontuzjami i kartkami. Brak jednych stanowił jednak szansę dla innych, głównie bardzo młodych zawodniczek, które miały możliwość zaistnieć w dorosłym futbolu i wielu z nich to się udało.

Oprócz bardzo dobrego sezonu całego sezonu, możemy też poszczycić się naszymi reprezentantkami Polski. Gosia Rogus wraz z kadrą U17 sięgnęła po brązowy medal Mistrzostw Europy, a Oliwia Szewczyk reprezentowała nasz kraj w kadrach U19 i U23.

W tym podsumowanie przypominamy też wypowiedź trenera Domaszewicza po ostatnim meczu z Resovią, która tak naprawdę była podsumowaniem całego sezonu – „Chciałbym podziękować wszystkim dziewczynom za włożony wysiłek, za emocje, za ich pracę. Ktoś może ocenić ten sezon za bardzo udany, inny za małe rozczarowanie, bo nie udało się awansować, natomiast ja przypominam, że dwa sezony temu byliśmy w III lidze. Nasza kadra się wielce nie zmieniła, rozwijamy się i tak naprawdę tworzymy wszystko krok po kroku, dążymy do swoich celów długofalowych i jesteśmy cierpliwi w tym wszystkim co robimy. I tak naprawdę wszystko ma swój moment, cel i nasza chwila jeszcze przyjdzie. I chciałbym podziękować wszystkim dziewczynom, całemu sztabowi i wszystkim związanym z naszą drużyną, za to, że nas wspierają, kibicują i są z nami.”

Trudno nie zgodzić się ze słowami trenera, który od wielu już sezonów wykonuje nieprawdopodobną wręcz pracę, co potwierdzają dokonania zespołu w ostatnich latach. Jak czytamy wszystko ma swój moment i my na ten moment wspólnie będziemy czekać, wspierając te wspaniałe dziewczyny, imponującej ambicją i charakterem.

Na koniec trochę statystyk. We wszystkich (22) meczach zagrały Aleksandra Gruchała i Nikola Góra. Najwięcej minut (1878) na boisku spędziła Oliwia Adamiec. Najwięcej bramek (9) strzeliła Zuzanna Walczak. Ta sama piłkarka najczęściej, bo 6 razy  asystowała koleżankom przy strzelanych przez nie golach. Najbardziej niegrzeczną zawodniczką 1KS-u była Pani Kapitan, Oliwia Adamiec, która zobaczyła aż 7 żółtych kartek (nie wiemy, czy pod tym względem nie wyprzedził jej trener Domaszewicz). W sumie w tym minionym już sezonie żółto-czerwone barwy reprezentowało 35 zawodniczek. Spójrzmy jeszcze na tabelę by zobaczyć że Ślęza strzelając 52 bramki, była drugim pod tym względem zespołem w lidze, ustępując tylko jednym trafieniem Trójce Staszkówka Jelna. Nasza drużyna straciła za to najmniej, bo 20 bramek w całej stawce.

Każdy może mieć swoje zdanie na temat minionego już sezonu, ale my twierdzimy, że dziewczyny spisały się w nim bardzo dobrze i za to im dziękujemy.

Zakończyły się rozgrywki III ligi (grupa 3) sezonu 2023/24. Które zespoły zagrały zgodnie z oczekiwaniami, które zaskoczyły, a które zawiodły ? Zapraszamy na nasze subiektywne podsumowanie.

1. REKORD BIELSKO-BIAŁA (awans) – 75 pkt – najlepszy strzelec Daniel Świderski 31 bramek
Po nieudanej próbie wywalczenia awansu przed rokiem, tym razem udało się to uczynić. W Bielsku-Białej nie ukrywano zresztą drugoligowych aspiracji, a najlepszym potwierdzeniem tego, była rozbudowa stadionu, dostosowująca ten obiekt do wymagań obowiązujących na szczeblu centralnym. Rekord doskonale spisał się jesienią, wypracowując sobie czteropunktową przewagę nad rezerwami Śląska, jednak na początku wiosennych zmagań szybko tę przewagę stracił. Potem było już lepiej, ale gdy na dwie kolejki przed końcem sezonu na czele wciąż był Śląsk II, wydawać się mogło, że o awans będzie bardzo trudno. Wszystko odmieniło się jednak po weryfikacji meczu z Wartą (1:1) i przyznaniu walkowera Rekordowi. Klub z Cygańskiego Lasu nie zmarnował tego prezentu i w ostatnich kolejkach przypieczętował swój awans. Rekord zdobył najwięcej punktów, strzelił najwięcej bramek i nie można mówić, że na ten awans nie zasłużył. Gratulujemy i życzymy powodzenia na drugoligowych boiskach.

2. ŚLĄSK II WROCŁAW – 73 pkt – najlepszy strzelec Jakub Lutostański 19 bramek
Dla Śląska 2. pozycja jest porażką, bo w tym klubie liczy się tylko 1 miejsce. Można by się zastanowić, czy olbrzymie rotacje w składzie, mające miejsce praktycznie w każdym meczu, nie miały wpływu na końcowe miejsce w tabeli. W rezerwach WKS-u zagrało w tym sezonie aż 48 piłkarzy, wśród których nie brakowało „spadów” z pierwszego zespołu. Śląsk doskonale spisywał się na własnym obiekcie, na którym długo utrzymywał statut niepokonanego. Jedynej porażki u siebie (0:1 z MKS-em) trójkolorowi doznali dopiero w 29. kolejce i wychodzi na to, że to ona zadecydowała o tym, że w przyszłym sezonie na Oporowskiej wciąż będzie tylko III liga.

3. MKS KLUCZBORK – 60 pkt – najlepszy strzelec Marcin Przybylski 10 bramek
Najlepszy od wielu lat sezon MKS-u. Już jesień była w wykonaniu tego zespołu bardzo dobra, ale po kapitalnym początku rundy wiosennej (19 pkt w 7 meczach), MKS tracąc po 25. kolejce zaledwie punkt do lidera zaczął być typowany do roli czarnego konia rozgrywek, który w myśl przysłowia,  gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta, będzie właśnie tym trzecim. Druga części piłkarskiej wiosny była już jednak gorsza w wykonaniu drużyny z Kluczborka, która zakończyła sezon na najniższym stopniu podium, co z jednej strony na pewno jest dobrym rezultatem, ale z drugie stanowi mały niedosyt.

4. GÓRNIK POLKOWICE – 56 pkt – najlepszy strzelec Jakub Ryś 10 bramek
Górnik miał wszystko by powrócić do II ligi, a tymczasem zajął dopiero 4. miejsce, będąc największym rozczarowaniem tych rozgrywek. Polkowiczanie grali bardzo nierówno, często doznając zaskakujących porażek. Nie pomogła też tej drużynie zmiana trenera, bo choć po niej wydawać się mogło, że Górnik wskoczył wreszcie na właściwe tory, to jednak później znów zaczął zawodzić.

5. PNIÓWEK 74 PAWŁOWICE – 55 pkt – najlepszy strzelec Dawid Hanzel 21 bramek
Ta wysoka pozycja nie stanowi zaskoczenia. Pniówek jak praktycznie w każdym sezonie, odkąd rywalizuje w III lidze, prezentował się bardzo solidnie.

6. LKS GOCZAŁKOWICE-ZDRÓJ – 47 pkt – najlepszy strzelec Krzysztof Kiklaisz 15 bramek
Dla LKS-u zakończony sezon był trzecim w III lidze, a 6. miejsce jest najlepszym jakie ten zespół zajął. Drużyna Łukasza Piszczka spisała się nieźle, zasługując na miano solidnego trzecioligowca.

7. GÓRNIK II ZABRZE – 47 pkt – najlepszy strzelec Marcin Wodecki 9 bramek
W Zabrzu wszystko w normie. Kolejny sezon, który miał przede wszystkim służyć temu, by młodzi zawodnicy ogrywali się w dorosłym futbolu. Rezerwom Górnika ani awans ani też spadek nie groził, czyli było w praktyce tak jak zawsze.

8. ŚLĘZA WROCŁAW – 45 pkt – najlepszy strzelec Robert Pisarczuk 11 bramek
Podsumowanie sezonu żółto-czerwonych znajduje się w osobnym artykule.

9. STILON GORZÓW WLKP. – 45 pkt – najlepszy strzelec Mateusz Kaczor 12 bramek
Przerwę zimową Stilon spędził w strefie spadkowej, i wydawać się mogło, że gorzowianie będą w rundzie rewanżowej do samego końca rywalizować o utrzymanie. Tymczasem wiosną drużyna przeszła niesamowitą metamorfozę i wygrywając mecz za meczem zaczęła piąć się coraz wyżej w ligowej tabeli. Gdy Stilon uzbierał już odpowiednią ilość punktów, zapewniającą utrzymanie, zaczął grać młodzieżą, by wygrać klasyfikację Pro Junior System i to, choć kosztem wyników w końcowej fazie sezonu, klubowi z Gorzowa udało się uczynić.

10. LECHIA ZIELONA GÓRA – 43 pkt – najlepszy strzelec Mateusz Surożyński
Po niezłej jesieni (7. miejsce 28 pkt), wiosną Lechia rozczarowała, będąc jednym z najsłabszych zespołów w całej stawce. W pewnym momencie zapas punktowy zielonogórzan tak się skurczył, że mocno się oni zbliżyli do strefy spadkowej. Koniec końców Lechia zajęła bezpieczne miejsce, ale mając taki potencjał, w tym sezonie delikatnie mówiąc, się nie popisała.

11. CARINA GUBIN – 42 pkt – najlepszy strzelec Denis Matuszewski 16 bramek
Carina w tym sezonie grała na dwóch frontach. Świetnie spisała się w rozgrywkach Fortuna Pucharu Polski, za to w zmaganiach ligowych już tak dobrze nie było. Kibice tego zespołu do ostatniej kolejki drżeli o trzecioligowy byt, by ostatecznie odetchnąć z ulgą. Wydaje się, że w Gubinie przed tym sezonem liczono na trochę więcej, ale też powodów do narzekania nie ma.

12. KARKONOSZE JELENIA GÓRA – 41 pkt – najlepszy strzelec Mateusz Baszak 9 bramek
Jeleniogórski beniaminek pokazał w tym sezonie dwa oblicza. Znakomite jesienią, gdy Karkonosze były rewelacją rozgrywek plasując się przed zimową przerwą na 3. miejscu i wręcz fatalne wiosną. Karkonosze właśnie jesienią zapewniły sobie utrzymania, bo wiosną był to najgorszy zespół w całej stawce, który w 16-stu meczach zdobył zaledwie 9 pkt. Ostatecznie jednak klub z Jeleniej Góry zapewnił sobie trzecioligowy byt, a to w przypadku beniaminka było celem podstawowym.

13. ODRA BYTOM ODRZAŃSKI – 41 pkt – najlepszy strzelec Jewhenij Bełycz 9 bramek
Kolejny z beniaminków, który do samego końca toczył zażarty bój o utrzymanie. Odra była drużyną, która przegrała stosunkowo mało spotkań (11), ale też była najbardziej ugodową ekipą w całej lidze, bo dzieliła się punktami ze swoimi przeciwnikami aż 14 razy. Odra spędzi zatem kolejny sezon w III lidze, a już za kilka miesięcy będzie gościć swoich przeciwników na zmodernizowanym obiekcie.

14. UNIA TURZA ŚL. – 41 pkt – najlepszy strzelec Sławomir Musiolik 10 bramek
Ostatni kwadrans ostatniego meczu zadecydował o tym, że Unia znalazła się na ostatnim bezpiecznym miejscu i w nowym sezonie ponownie rywalizować będzie w III lidze. Beniaminek z Turzy Śl. potrafił w zakończonym sezonie sprawić kilka niespodzianek, a największą z nich było pokonanie Rekordu Bielsko-Biała.

15. WARTA GORZÓW WLKP. (spadek) – 39 pkt – najlepszy strzelec Igor Lewandowski 6 bramek
Od powrotu do III ligi (sezon 2020/21) Warta praktycznie cała czas balansowała na granicy utrzymania i spadku. W bieżących rozgrywkach było podobnie, choć runda jesienna nie zapowiadała czarnego scenariusza (11 miejsce). Wiosną było już jednak zdecydowanie gorzej, a konsekwencją tego jest spadek.

16. GWAREK TARNOWSKIE GÓRY (spadek) – 33 pkt – najlepszy strzelec Alan Lubaski 8 bramek
Siódmy sezon Gwarka w III lidze, okazał się być ostatnim jak na razie sezonem tego zespołu na tym poziomie rozgrywkowym. Po dobrych poprzednich rozgrywkach wydawało się, że i w tych tarnogórzanie sobie poradzą, tym bardziej, że początek mieli bardzo dobry (11 pkt po 5. kolejkach). Potem było już gorzej, a drużynie przytrafiały się długie serie meczów bez zwycięstwa. Te serie powodowały, że Gwarek cały czas obsuwał się w tabeli, a jak już znalazł się w strefie spadkowej, to nie potrafił się z niej wydostać.

17. RAKÓW II CZĘSTOCHOWA (spadek) – 32 pkt – najlepszy strzelec Tobiasz Mras 8 bramek
Po fatalnej jesieni (10 pkt w 18-stu meczach),chcąc ratować miejsce w III lidze, Raków II sięgnął po kilku doświadczonych i ogranych na wyższych poziomach zawodników. W pewnym momencie wydawało się, że częstochowianie mogą się uratować, po tym jak zaczęli regularnie punktować. Tej regularności zabrakło jednak w końcowej fazie sezonu i to zadecydowało, że ten sezon zakończył się katastrofą, bo tak należy ocenić spadek rezerw Rakowa.

18. LZS STAROWICE DOLNE (spadek) – 23 pkt – najlepszy strzelec Adam Setla 10 bramek
Można by rzec, że tradycji stało się zadość. Od wielu już sezonów beniaminkowie z Opolszczyzny po rocznym pobycie w III lidze z hukiem z niej spadają. LZS pod tym względem nie był wyjątkiem, ale też ten zespół zasługuje na szacunek za ambitną grę i sportową postawę w każdym meczu.

Śląsk II był najlepszym zespołem wiosny, a ostatnie miejsce w tym zestawieniu zajęły Karkonosze Jelenia Góra.

Daniel Świderski, ze znakomitym dorobkiem 31 bramek, został Królem Strzelców rozgrywek III ligi (grupa 3) w sezonie 2023/24.