Na 4. miejscu zakończyła rundę jesienną drużyna Ślęzy Wrocław w rozgrywkach III ligi kobiet.

 

Przed startem rozgrywek zapowiadaliśmy, że drugi ligowy sezon w historii żeńskiego zespołu Ślęzy powinien być ciekawszy od tego pierwszego. Te przypuszczenia wynikały głównie z tego, że w jedną połączone zostały dotychczas istniejące dwie grupy. Sugerowaliśmy też, że drużyny z tzw. grupy zachodniej wydają się być mocniejsze, od tych z którymi Ślęza rywalizowała w swoim inauguracyjnym sezonie. Te wszystkie przypuszczenia znalazły potwierdzenie w zakończonej niedawno rundzie jesiennej. 1KS zajmuje po niej wysokie 4. miejsce, które można by chyba uznać, za niezłą lokatę, choć taki mały niedosyt w nas pozostał.

Trener Arkadiusz Domaszewicz przed pierwszym meczem nie chciał określać konkretnego celu, jaki stawia swoim podopiecznym. My po cichu liczyliśmy na miejsce na podium. Być może trochę na wyrost, bo przecież bieżący sezon jest dopiero drugim, w którym nasze piłkarki rywalizują w ligowych rozgrywkach. Nasz optymizm wynikał z obserwacji postępów czynionych przez w większości bardzo młode zawodniczki, a także ze wzmocnień poczynionych przed sezonem. Do drużyny dołączyła bardzo doświadczona jak na realia 1KS-u – Marlena Mikołajczyk, oraz bardzo utalentowane, choć jeszcze bardzo młodziutkie – Julia Pawlak, Julia Mularczyk i Aleksandra Kucharska. Ta czwórka szybko wywalczyła sobie miejsce w podstawowej jedenastce, a oprócz tych dziewczyn do drużyny dołączyły też Joanna Salamon, Iga Kasiura i Marta Franczak. Wydawać się mogło, że trener Arkadiusz Domaszewicz będzie się musiał borykać z jakże przyjemnym nadmiarem bogactwa. Tymczasem wszystkie plany i cele zaczęły się komplikować przez kontuzje. Jeszcze przed inauguracja rozgrywek poważnego urazu doznała Sylwia Chyżewska. Jak ważna jest to postać w drużynie, doskonale się orientują wszyscy posiadający choć trochę wiedzy na temat naszej drużyny. Niestety Sylwia, mimo ambitnej walki nie wygrała z urazem, i praktycznie straciła całą jesień (nie liczymy tu krótkiego epizodu w meczu z Polonią Świdnica).

Sezon zaczął się pozytywnie, bo w pierwszym meczu dziewczyny wygrały 1:0 w Głogowie z Chrobrym. Kolejnym meczem były wrocławskie derby, w których nasze piłkarki zaprezentowały dwa oblicza. Bardzo złe w pierwszej połowie i o wiele lepsze w drugiej. Niestety, zabrakło im czasu na odrobienie strat i ostatecznie przegrały z AZS-em 2:3. Tę porażkę dziewczyny powetowały sobie w 3. kolejce, gładko (3:0) wygrywając z Piastem Nowa Ruda. Na kolejną potyczkę ligową Ślęza wybrała się do Bierutowa. Mecz ten z jednej strony będziemy dobrze wspominać, bo zakończył się on zwycięstwem 1KS-u 3:2, ale z drugiej właśnie w nim kontuzji doznała Julka Mularczyk. Później okazało się, że uraz odniesiony w tym spotkaniu sprawił, że ta stanowiąca ważne ogniwo drużyny zawodniczka, w rundzie jesiennej już nie zagrała.

Pech nie opuszczał naszej drużyny. Ślęza 20 września udała się do Żarowa na finałowy mecz rozgrywek Okręgowego Pucharu Polski. Mierzyła się w nim z absolutnym faworytem do drugoligowego awansu – Orlikiem Jelenia Góra. Jeszcze na rozgrzewce nogę skręciła Julka Pawlak, i ona też przez kilka kolejnych tygodni nie mogła wspomagać swoich koleżanek. Sam pucharowy finał o mały włos nie zakończył się ogromną sensacją, bo w normalnym czasie spotkanie zakończyło się wynikiem 1:1, a tuż przed końcowym gwizdkiem wrocławianki nie wykorzystały „piłki meczowej”. Ostatecznie o zwycięstwie jeleniogórzanek zadecydowały rzuty karne.

Po powrocie do rozgrywek ligowych Ślęza, mimo dużych osłabień, bez najmniejszych problemów ograła 4:0 Kolektyw Radwanice. Po zwycięstwie 2:0 w Środzie Śl. z Polonią nasz zespół wskoczył nawet na pozycję lidera. O ile brak kilku podstawowych zawodniczek nie przeszkodził w wygraniu meczów z drużynami z środka i końca tabeli, to w potyczkach z ekipami z czołówki był już bardzo odczuwalny. Z wiceliderem, Polonią Świdnica, długo wydawało się, że mecz zakończy się remisem 1:1, ale w samej końcówce przyjezdne zdołały zdobyć dwie bramki. Szczerze musimy jednak przyznać, że zwycięstwo Polonii w tym spotkaniu było jak najbardziej zasłużone, bo świdniczanki były po prostu lepsze. Fiaskiem, bo porażką aż 0:4 zakończyła się też wyprawa do Lubina. Paradoksalnie, to Ślęza w tym meczu dłużej utrzymywała się przy piłce i częściej atakowała, ale za to gospodynie były zabójczo skuteczne. Duży wpływ na tak wysoką porażkę miała też absencja w tym spotkaniu bramkarki – Oli Malinowskiej.

Na ścieżkę zwycięstw drużyna powróciła pokonując 1:0 KS Oława, choć w tym meczu jak i w rekordowo wygranym 8:0 z KKS-em Jelenia Góra, musiała sobie radzić bez swojej kapitan – Sandry Balsam. Na zakończenie rundy wrocławianki pojechały do Jeleniej Góry, gdzie ponownie mocno postawiły się Orlikowi, choć ostatecznie przegrały 1:2.

Jakie były pozytywy tej rundy ? Na pewno widoczny stały postęp umiejętności piłkarek będącej obok AZS-u, najmłodszej drużyny w lidze. Pamiętajmy, że zdecydowany większość naszych zawodniczek swoją datę urodzenia rozpoczyna od wpisania cyfry 2. Pozytywem jest też fakt, że w większości meczów to nasza drużyna prowadziła grę. Indywidualnych ocen nie będziemy wystawiać, bo to jest działka trenera, ale gdybyśmy mieli pokusić się o wskazanie „odkrycia rundy” to byłaby nim Marta Franczak.
Szukając minusów, to największym z nich byłaby skuteczność. Nasze dziewczyny łatwo stwarzały sobie doskonałe sytuacje do zdobywania bramek, ale też równie łatwo je psuły. Można to jednak zrzucić na karb braku doświadczenia.

A o to jak jesień w wykonaniu swoich podopiecznych ocenił trener Arkadiusz Domaszewicz – Podsumowując rundę jesienną naszego drugiego sezonu nie skupiłbym się na ilości zdobytych punktów (choć ta jest największa, kolejno 4,18,21 pkt w poszczególnych rundach od początku udziału w rozgrywkach ligowych), a na rozwoju zarówno indywidualnym oraz całego zespołu. Prowadzony przeze mnie drużyna to bardzo ambitne kobiety, które stawiają sobie wysoko tzw. poprzeczkę i sumiennie dążą do wyznaczonych wspólnie celów. Ich indywidualny poziom cały czas wzrasta, a w ostatnim czasie nagrodzonych za pracę oraz postawę zostało pięć zawodniczek, które miały możliwość uczestniczenia w konsultacjach kadry Dolnego Śląska do lat 15. W tym sezonie ze względu na stale powiększającą się kadrę zgłosiliśmy dwa zespoły do rozgrywek. Jeden grający w III lidze kobiet, natomiast drugi w Terenowej Lidze Trampkarzy, gdzie dziewczyny rywalizowały z chłopakami. Wszystko miało na celu to, żeby każda z trenujących dziewczyn mogła uczestniczyć w meczach oraz zdobywać doświadczenie.
Pierwszy Zespół w rundzie rozegrał dwanaście spotkań (11 ligowych i 1 pucharowe). Bilans 7-1-4 może nie jest rezultatem, na który po cichu liczyłem przed sezonem, jednak biorąc pod uwagę, że praktycznie w żadnym meczu rundy jesiennej nie miałem do dyspozycji wszystkich zawodniczek, to wynik ten mnie zadowala. Przytrafiły nam się gorsze spotkania, momenty w grze, jednak w większości z nich to my byliśmy stroną dominującą, stwarzającą większą ilość sytuacji i utrzymującą się przy piłce, co mnie jako trenera mnie cieszy.
Aktualnie dziewczyny odpoczywają od piłki trawiastej, przenosząc się na hale (udział w MMP U16, U18, U14 oraz Otwartych Mistrzostwach Dolnego Śląska), następnie będzie czas odpoczynku do połowy stycznia, a już w drugim tygodniu ferii zimowych, zespół uda się na tygodniowy obóz do Nowej Rudy gdzie będziemy się przygotowywali do rundy wiosennej.

Sobotni mecz w Turzy Śląskiej zakończył rundę jesienną rozgrywek III ligi (grupa 3). Przyszła zatem pora na podsumowanie występów wszystkich zespołów. Które z nich zaskoczyły pozytywnie, a które zawiodły ?

 
1. SKRA CZĘSTOCHOWA 36 pkt, 10 zwycięstw, 6 remisów, 1 porażka
Najlepszy strzelec – Daniel Rumin – 8 bramek
Jeśli Skra zajmuje pozycję lidera, to widocznie sobie na nią zasłużyła. Częstochowianie zaimponowali jesienią znakomitą grą w defensywie, bo zaledwie 6 straconych goli jest czymś niesamowitym. Trzeba pamiętać jednak, że lider w pierwszej rundzie grał aż 10 spotkań przed własną publicznością i znakomicie to wykorzystał (9 zwycięstw, 1 remis). Gorzej wiodło się częstochowianom w delegacjach (1 zwycięstwo, 5 remisów, 1 porażka), a chcąc wiosną utrzymać swoją pozycję, muszą oni zacząć też wygrywać na wyjazdach, bo dzielenie się punktami z rywalami może nie wystarczyć.
Ocena – Skra jest liderem, więc nie może być inna niż znakomita.

2. STAL BRZEG 33 pkt, 11 zwycięstw, 0 remisów, 6 porażek
Najlepszy strzelec – Marcin Nowacki – 10 bramek
Stal, podobnie jak Skra większość meczów rundy jesiennej grała u siebie i mocno z tego atutu skorzystała (8 zwycięstw, 1 porażka). Na boiskach rywali brzeżanie dużo tracili ze swojej wartości (3 zwycięstwa, 5 porażek) i jeśli wiosną nie poprawią się na wyjazdach, to trudno będzie im utrzymać się w ścisłej czołówce tabeli. Wicelidera należy też pochwalić za skuteczność i bezkompromisowość. Stal zdobyła najwięcej bramek, bo aż 42, i w żadnym jej meczu nie odnotowano remisu.
Ocena – Bardzo dobra runda, można by rzec, że powyżej oczekiwań.

3. ŚLĘZA WROCŁAW 33 pkt, 10 zwycięstw, 3 remisy, 4 porażki
Najlepszy strzelec – Maciej Firlej – 12 bramek
Podsumowanie rundy w wykonaniu wrocławian, ukazało się w osobnym artykule.
Ocena (bardzo subiektywna) – Coś niesamowitego.

4. GWAREK TARNOWSKIE GÓRY 31 pkt, 9 zwycięstw, 4 remisy, 4 porażki
Najlepszy strzelec – Dawid Jarka – 13 bramek
Najwyższej klasyfikowany beniaminek, o którym możemy mówić tylko w samych superlatywach. Drużyna z Tarnowskich Gór długo utrzymywała się w pierwszej trójce, i dopiero zadyszka pod koniec rundy sprawiła, że wypadała po za podium. Gwarek swoją postawą zasłużył sobie na miano największej rewelacji rozgrywek III ligi.
Ocena – Jak Gwarek jest rewelacją, to ocena też może być tylko rewelacyjna.

5. STILON GORZÓW WLKP 28 pkt, 8 zwycięstw, 4 remisy, 5 porażek
Najlepszy strzelec – Rafał Świtaj – 9 bramek
Po powrocie do III ligi Stilon zajmuje miejsce w czołówce, czyli tak uznanej marce miejsce należne. Choć przed sezonem słyszeliśmy o większych oczekiwaniach w stosunku do tego zespołu, to naszym zdaniem dokonał on i tak bardzo dużo. Gorzowianie byli chwaleni w tej rundzie za styl jaki prezentowali i trzeba przyznać, że te pochwały nie były bezpodstawne, bo grę Stilonu obserwowało się z dużą przyjemnością.
Ocena – Bardzo udana runda.

6. KS POLKOWICE 27 pkt, 8 zwycięstw, 3 remisy, 6 porażek
Najlepsi strzelcy – Maciej Bancewicz, Mariusz Szuszkiewicz – 6 bramek
Z dolnośląskich zespołów, to KS był tym wskazywanym jako główny kandydat do awansu. Tymczasem polkowiczanie grali bardzo nierówno i zdecydowanie poniżej możliwości. Coś w tym zespole nie wypaliło, tylko co ? Na to pytanie odpowiedzieć muszą sobie sami zawodnicy oraz sztab szkoleniowy.
Ocena – Zdecydowanie poniżej oczekiwań.

7. LECHIA DZIERŻONIÓW 26 pkt, 8 zwycięstw, 2 remisy, 7 zwycięstw
Najlepszy strzelec – Marcin Buryło – 10 bramek
Lechia była pozytywnym zaskoczeniem tej rundy. Zespół, który w poprzednich rozgrywkach do samego końca toczył dramatyczną walkę o utrzymanie, teraz stał się tym, z którym muszą liczyć się wszyscy. Dzierżoniowianie zaimponowali serią zwycięstw na Górnym Śląsku, gdzie przecież o punkty jest niezwykle trudno, a do tego grali fajny dla oka futbol.
Ocena – Zaskoczenie in plus

8. GÓRNIK II ZABRZE 25 pkt, 8 zwycięstw, 1 remis, 8 porażek
Najlepszy strzelec – Dominik Lasik – 10 bramek
Rezerwy Górnika zajmują miejsce w środku tabeli i można odnieść wrażenie, że tego od tej drużyny się oczekuje. W drugiej drużynie często oglądaliśmy spady z ekstraklasy, co nie zawsze przekładało się na zdobycze punktowe. Z drugiej strony trener pierwszego zespołu, nie wahał się dawać szans gry w najwyższej klasie rozgrywkowej, młodym chłopakom przypisanym do rezerw.
Ocena – Jak na rezerwy przystało

9. STAL BIELSKO-BIAŁA 24 pkt, 7 zwycięstw, 3 remisy, 7 porażek
Najlepsi strzelcy – Marcin Czaicki, Jacek Jarnot – 4 bramki
W poprzednim sezonie Stal uznawana była za faworyta i zawiodła na całej linii. Teraz już o awansie głośnio się nie mówiło. Tymczasem w początkowej fazie rozgrywek zespó l spisywał się doskonale. Wszystko zmieniło się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, gdy trener Nocoń dostał propozycję pracy w Podbeskidziu. Po zmianie szkoleniowca Stal stała się drużyna bezbarwną, częściej zawodzącą niż przynoszącą radość swoim kibicom.
Ocena – Słabo i bezbarwnie.

10. PNIÓWEK 74 PAWŁOWICE 22 pkt, 6 zwycięstw, 4 remisy, 7 porażek
Najlepszy strzelec – Mateusz Szatkowski – 8 bramek
Dosyć odległa lokatę tej drużyny można po części tłumaczyć plagą kontuzji, którym seryjnie ulegali piłkarze Pniówka. Z drugiej strony dużo więcej raczej po Pniówku nie należało oczekiwać.
Ocena – Przeciętnie, ale też raczej zgodnie z oczekiwaniami.

11. REKORD BIELSKO-BIAŁA 22 pkt, 6 zwycięstw, 4 remisy, 7 porażek
Najlepszy strzelec – Marek Sobik – 5 bramek
Kiepska runda „Rekordzistów’ spowodowana głównie słabą postawą na własnym obiekcie (2 zwycięstwa, 2 remisy, 4 porażki). Zespół, który w poprzednich sezonach zawsze był w czołówce, teraz stał się typowym średniakiem.
Ocena – Słabo, a jak na oczekiwania, to nawet bardzo słabo.

12. MIEDŹ II LEGNICA 20 pkt, 6 zwycięstw, 2 remisy, 9 porażek
Najlepszy strzelec – Paweł Krauz – 4 bramki
W Legnicy skorzystano z największej ilości piłkarzy (39) spośród wszystkich drużyn. Te częste rotacje nie sprzyjały jednak drużynie, która tylko od czasu do czasu potrafiła pozytywnie zaskoczyć, ale zdecydowanie częściej jednak zawodziła.
Ocena – Od rezerw oczekuje się więcej, a w tym przypadku było słabo.

13. RUCH ZDZIESZOWICE 20 pkt, 5 zwycięstw, 5 remisów, 7 porażek.
Najlepsi strzelcy – Denis Sotor, Dawid Czapliński
Zespół, który przez większość wymieniany był jako pierwszy do awansu rozczarował na całej linii. Być może wpływ na to miało „ciągnięcie dwóch srok za ogon”. Ruch jak wiemy znakomicie spisywał się w rozgrywkach Pucharu Polski, i wręcz fatalnie w lidze. Mamy zatem sytuacje, gdy główny faworyt zamiast szykować się do wiosennej batalii o awans, musi teraz skupić się na rywalizacji o zachowanie ligowego bytu.
Ocena – Fatalnie

14. PIAST ŻMIGRÓD 20 pkt, 6 zwycięstw, 2 remisy, 9 porażek
Najlepsi strzelcy – Damian Celuch, Oskar Trzepacz – 5 bramek
Trudno racjonalnie wytłumaczyć, co wydarzyło się w Żmigrodzie po meczu we Wrocławiu. W kolejnych ośmiu kolejkach zespół ten zdobył tylko 2 pkt. Nawet zmiana trenera nie pomogła w wyjściu z zapaści. Dopiero końcówka rundy poprawiła humory kibicom Piasta, co nie zmienia faktu, że była to bardzo zła dla tego zespołu jesień.
Ocena – Bardzo słabo.

15. ZAGŁĘBIE II LUBIN 20 pkt, 6 zwycięstw, 2 remisy, 9 porażek
Najlepszy strzelec – Konrad Andrzejczak – 6 bramek
Fantastyczna baza treningowa, wyselekcjonowana kadra składająca się z tzw. piłkarskich talentów i klapa na całej linii. Przed kilkoma sezonami młodzież z Lubina imponowała tempem gry, a teraz jakby mocno zwolniła, czego efektem jest pozycja w tabeli.
Ocena – Duże rozczarowanie

16. UNIA TURZA ŚLĄSKA 18 pkt, 5 zwycięstw, 3 remisy, 9 porażek
Najlepszy strzelec – Dawid Hanzel – 9 bramek
Wiosną Unia cudem zachowała ligowy byt (cud ten nosi nazwę Polonia Bytom) i wygląda na to, że nie wyciągnęła z tego wniosków. Od początku sezonu Unia okupuje miejsce w strefie spadkowej i musi mocno uważać, bo cuda raczej dwa razy się nie zdarzają.
Ocena – Chyba tak miało być

17. FALUBAZ ZIELONA GÓRA 18 pkt, 4 zwycięstwa, 6 remisów, 7 porażek
Najlepsi strzelcy – Jakub Babij, Szymon Kobusiński – 5 bramek
Jak na zespół z dołu tabeli, to Falubaz nie przegrywał zbyt często. Często za to dzielił się punktami (najwięcej, bo 6 remisów), a ciułanie pojedynczych punktów, to za mało by znaleźć się w bezpiecznej strefie.
Ocena – Raczej zgodnie z oczekiwaniami.

18. POLONIA GŁUBCZYCE 9 pkt, 3 zwycięstwa, 0 remisów, 14 porażek
Najlepszy strzelec – Łukasz Bawoł – 7 bramek
Przeskok z IV do III ligi okazał się dla Polonii zbyt dużym wyzwaniem. Beniaminek w większości spotkań pełnił rolę dostarczyciela punktów, i choć przed nami jeszcze runda wiosenna, to trudno przypuszczać, by Polonia mogła jeszcze pomyśleć o zachowaniu trzecioligowego bytu.
Ocena – Nie ta liga

Podsumowując całą rundę, możemy powiedzieć, że za nami ciekawa i bardzo interesująca piłkarska jesień. Tabela po niej jest mocno spłaszczona, co pokazuje, że praktycznie każdy może wygrać z każdym. To wszystko zapowiada nam wielkie emocje na wiosnę. Tym bardziej, że w zespołach na pewno nastąpią zmiany kadrowe. Pewnie jedne się osłabią, a inne wzmocnią. Gdybyśmy teraz mieli wskazać faworyta do awansu, to trzeba by było chyba wymienić 4. a może nawet 6. pierwszych w tabeli zespołów. Grupa spokojnych jest też bardzo nieliczna, a niesamowity ścisk panuje na dole tabeli. Między 10. a 17 miejscem w tabeli różnica wynosi tylko 4 pkt. To oznacza, że możemy być świadkami „walki na noże” której celem będzie uniknięcie degradacji. Walka ta może być tym bardziej zacięta, gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że III ligę prawdopodobnie opuścić będzie musiało więcej niż 3. zespoły. Wynika to niestety z kiepskiej postawy drugoligowców (Rozwój Katowice, MKS Kluczbork). Na tą chwilę w wirtualnej tabeli III ligi strefa spadkowa liczy aż 5. miejsc. Póki co możemy przerwać jednak dywagacje, co będzie działo się wiosną. Przed nami teraz długa, znienawidzona zarówno przez piłkarzy jak i kibiców, zimowa przerwa. A po niej znów się zacznie.

W sobotę i niedzielę w hali AWF odbędą się Młodzieżowe Mistrzostwa Polski w Futsalu Kobiet U16. Organizatorem zawodów jest 1KS Ślęza Wrocław.

 

Jeszcze nigdy w swojej historii Ślęza Wrocław w kategoriach młodzieżowych nie organizowała turnieju o tak dużej randze. Zaszczyt organizacji turnieju, którego stawką są medale Mistrzostw Polski przypadł nam już w czerwcu, a był on pokłosiem doskonale zorganizowanego przez nasz klub w ubiegłym sezonie, turnieju półfinałowego MMP U14.

W sobotę i niedzielę w hali AWF czeka nas prawdziwy futsalowy maraton. O godz.8:00 w sobotę do godz.18:00 w niedzielę, kibice będą mogli zobaczyć aż 28 meczów, w których zaprezentuje się 12. najlepszych zespołów w naszym kraju. 10. z nich wyłonionych zostało w drodze eliminacji, a bez nich prawo uczestnictwa z urzędu zapewnione miały Ślęza Wrocław jako gospodarz, oraz obrońca mistrzowskiego tytułu Stomil Olsztyn S.A.

Zespoły zostały podzielone na 4. grupy. Po 2. najlepsze z każdej z nich awansują do niedzielnych ćwierćfinałów i będą rywalizować o medale. Te które zakończą rywalizację grupową na 3. miejscach, jeszcze w sobotę rozegrają spotkania o miejsca 9-12.

Cały turniej będzie można zobaczyć na żywo w internecie –
http://pozostale.tvcom.pl/Gra/Sport-Futsal/Sezona-2017-2018/157715-Mlodziezowe-Mistrzostwa-Polski-Kobiet-U-16-(Wroclaw).htm
http://pozostale.tvcom.pl/Gra/Sport-Futsal/Sezona-2017-2018/157716-Mlodziezowe-Mistrzostwa-Polski-Kobiet-U-16-(Wroclaw).htm
Swoją obecność na zawodach zapowiedziała już też telewizja Echo24 oraz portal Sportgame.

Stawką turnieju będzie mistrzowski tytuł oraz srebrne i brązowe medale, ale organizatorzy turnieju zadbali o to, aby każda z uczestniczących w zawodach piłkarek nie opuściła Wrocławia z pustymi rękami. Już teraz możemy powiedzieć, że wszystkie dziewczyny otrzymają okolicznościowe koszulki. To jednak nie wszystko, bo przygotowane są też dla nich inne pamiątki.

Program turnieju ustalony został już wcześniej, ale podczas zaplanowanego w sobotę na godz.13:30 oficjalnego otwarcia, przygotowaliśmy też małą niespodziankę. Będzie nią występ naszej piłkarki Asi Mielniczuk, która wraz z zespołem zaprezentuje się w pokazie tanecznym.

W turnieju, który będzie 6. edycją MMP Kobiet U16 uczestniczyć będą –

Grupa A

Stomil Olszyn S.A. – aktualny Mistrz Polski.
ROW Rybnik
Wanda Kraków

Grupa B

Ślęza Wrocław – 11. miejsce na poprzednich mistrzostwach
Sztorm Gdańsk – 1. złoty i 1. srebrny medal w dotychczasowych występach, 6. miejsce na poprzednich mistrzostwach
Progres Kraków

Grupa C

Praga Warszawa – dwukrotny zdobywca brązowych medali, w tym na poprzednich mistrzostwach
Bielawianka Bielawa
Włókniarz Białystok

Grupa D

Rolnik B Głogówek – 1. złoty i 1. srebrny medal w dotychczasowych występach, 5. miejsce na poprzednich mistrzostwach.
Respekt Myślenice – 7. miejsce na poprzednich mistrzostwach
Stradom Częstochowa

Program turnieju

Sobota 2. grudnia

godz.07:30 : Odprawa Techniczna
Mecz nr 1. godz.08:00 : ROW Rybnik – Wanda Kraków
Mecz nr 2. godz.08:40 : Sztorm Gdańsk – Progres Kraków
Mecz nr 3. godz.09:20 : Bielawianka Bielawa – Włókniarz Białystok
Mecz nr 4. godz.10:00 : Respekt Myślenice – Stradom Częstochowa
Mecz nr 5. godz.10:40 : Stomil Olsztyn – Wanda Kraków
Mecz nr 6. godz.11:20 : Ślęza Wrocław – Progres Kraków
Mecz nr 7. godz.12:00 : Praga Warszawa – Włókniarz Białystok
Mecz nr 8. godz.12:40 : Rolnik Głogówek – Stradom Częstochowa
godz.13:20 : Oficjalne Otwarcie Turnieju
Mecz nr 9. godz.13:40 : Stomil Olsztyn – ROW Rybnik
Mecz nr 10. godz.14:20 : Ślęza Wrocław – Sztorm Gdańsk
Mecz nr 11. godz.15:00 : Praga Warszawa – Bielawianka Bielawa
Mecz nr 12. godz.15:40 : Rolnik Głogówek – Respekt Myślenice
Mecz nr 13. godz.16:20 : 3. zespół grupy A – 3. zespół grupy B
Mecz nr 14. godz.17:00 : 3. zespół grupy C – 3. zespół grupy D
Mecz nr 15. godz.17:40 : o 11 miejsce (przegrani meczów nr 13 i 14)
Mecz nr 16. godz.18:20 : o 9. miejsce (wygrani z meczów nr 13 i 14)

Niedziela 3. grudnia

Mecz nr 17. godz.08:00 : 1. zespół z grupy A – 2. zespół z grupy B
Mecz nr 18. godz.08:50 : 1. zespół z grupy B – 2. zespół z grupy A
Mecz nr 19. godz.09:40 : 1. zespół z grupy C – 2. zespół z grupy D
Mecz nr 20. godz.10:30 : 1. zespół z grupy D – 2. zespół z grupy C
Mecz nr 21. godz.11:20 : przegrani z meczów nr 17 i 19
Mecz nr 22. godz.12:10 : przegrani z meczów nr 18 i 20
Mecz nr 23. godz.13:00 : półfinał 1 : wygrani z meczów nr 17 i 19
Mecz nr 24. godz.13:50 : półfinał 2 : wygrani z meczów nr 18 i 20
Mecz nr 25. godz.14:40 : o 7. miejsce : przegrani z meczów 21 i 22
Mecz nr 26. godz.15:30 : o 5. miejsce : wygrani z meczów nr 21 i 22
Mecz nr 27. godz.16:20 : o 3. miejsce : przegrani z meczów nr 23 i 24
Mecz nr 28. godz.17:10 : FINAŁ : wygrani z meczów nr 23 i 24
godz.18:00 : Wręczenie nagród i zakończenie turnieju

Serdecznie zapraszamy kibiców na tę niezwykle ciekawie zapowiadającą się imprezę. Wstęp na wszystkie mecze jest bezpłatny.

Jak co roku, zgodnie z tradycją, młodzi sportowcy Ślęzy Wrocław spotkali się na imprezie Mikołajkowej.

Choć trybuny hali AWF-u niedawno zwiększyły swoją pojemność, to trudno było dziś znaleźć na nich wolne miejsce. Z roku na rok frekwencja na klubowych Mikołajkach jest coraz większa, a tej niedzieli po raz kolejny pobity został rekord uczestniczących w imprezie osób. Świadczy to tylko o tym, jak wspaniale rozwija się Najstarszy Klub Sportowy we Wrocławiu i jak doskonałą pracę z młodzieżą wykonują pracujący w nim trenerzy.

Tym razem program naszej imprezy troszkę różnił się od tego z poprzednich lat, bo Mikołaj spotkał się z dziećmi już na samym początku. Długo trwało odczytywanie listy wszystkich grup, zarówno Akademii Koszykarskiej, Piłkarskiej i trenujących ze współpracującym ze Ślęzą MOS-em. Każda z nich wraz ze swoim trenerem udawała się w miejsce, gdzie wszyscy młodzi sportowcy obdarowani zostali słodkimi upominkami oraz pamiątkowymi koszulkami.

Gdy wszyscy zajęli już z powrotem swoje miejsca na parkiecie pojawił się Mistrz Świata, Europy i Polski we Freestyle Footbal – Paweł Skóra. To co ten chłopak potrafi wyczyniać z piłką przechodzi wszelkie pojęcia. Jego niesamowite sztuczki wzbudziły entuzjazm wśród młodych widzów. Paweł zaprosił też do wspólnego wykonywania trików z piłką grupę dziewcząt i chłopców. Oni również przy aplauzie publiczności, przy pomocy Mistrza, mogli zaprezentować swoje umiejętności.

Znakomity pokaz magi dał Marcin Kubera. Jego sztuczki sprawiły, że buzie dzieciaków otwarte były szeroko ze zdziwienia, a ich oczy patrzyły z niedowierzaniem, na to co wyprawia ten świetny iluzjonista. Również i do tego pokazu artysta zaprosił młodych sportowców.

Tymczasem w hallu wielkim powodzeniem cieszyło się stoisko z wypiekami, przygotowanymi przez Mamy ze stowarzyszenia My Ślęza. Nie mogło to jednak dziwić, gdyż już podczas naszych poprzednich imprez mogliśmy posmakować tych fantastycznych wypieków, a tym którzy się nie skusili by ich spróbować (a było takich bardzo niewielu), powiemy tylko, że mają czego żałować, bo takich rarytasów nigdzie poza imprezami organizowanymi przez 1KS nie znajdą. .

Ciężka dziś była dola naszej maskotki „Czaka”. Był on wręcz oblegany przez dzieciaków, czasami też przez nich sprowadzany do parteru, gdy duża ich grupa w jednym czasie chciała się do niego przytulić. Do kategorii cudów możemy zaliczyć fakt, że nasza maskotka nie straciła ogona, za który ciągnięta była bardzo, ale to bardzo dużo razy.

Tradycyjnie na koniec naszego Mikołajkowego spotkanie zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie. Ciężko było wszystkich uchwycić w kadrze, ale jakoś udało się to uczynić.

Za rok spotkamy się znowu, tylko już teraz mamy obawy czy przy stale wzrastającej ilości trenujących w naszych akademiach sportowców, zdołamy się zmieścić w hali AWF-u, która przecież z gumy nie jest. Ale dziś nie zaprzątajmy jeszcze sobie głowy tym problemem, bo cieszymy się, że Mikołajki ze Ślęzą Wrocław były bardzo udane, o czym najlepiej świadczyły uśmiechnięte buzie dzieci.

Sponsorem imprezy Mikołajkowej była firma Zott.

Dziękujemy wszystkim osobom, które pracowały przy organizacji imprezy.