Przed meczem z Gwarkiem Tarnowskie Góry rozmawiamy z piłkarzem tej drużyny Michałem Rakowieckim.

W jakich nastrojach przystępuje do nowego sezonu zespół Gwarka Tarnowskie Góry?

Nastroje są dobre i mocno bojowe. Po ostatnim sezonie był mocny niedosyt, bo wewnętrznie ustaliliśmy sobie cel „top 5”, którego pomimo dobrej gry niestety nie udało się zrealizować.

Jak oceniasz potencjał tej ekipy w porównaniu z poprzednimi rozgrywkami?

Myślę, że jest bardzo wysoki. Zostały najmocniejsze nasze ogniwa, do tego podochodziło dużo dobrych chłopaków, którzy podwyższają jeszcze nasz poziom.

Przystępujecie do zbliżającego się sezonu z nowym trenerem – Bartłomiejem Cymerysem. Zauważyłeś już jakieś różnice w jego pracy, w porównaniu z jego poprzednikiem, a więc z Łukaszem Ganowiczem?

Trener Cymerys pomimo młodego wieku ma bardzo dobry warsztat. Kilka lat był przecież asystentem trenerów na tym poziomie i teraz sam chce spróbować swoich sił. Szatnia jest zadowolona z tej zmiany, a sam osobiście uważam, że zrobi lepszy wynik niż jego poprzednik.

Pierwsze spotkanie w nowych rozgrywkach to Wasza wyjazdowa konfrontacja ze Ślęzą Wrocław. Zazwyczaj te inauguracyjne pojedynki są wielką niewiadomą. Na jaką grę wrocławian nastawiasz się w sobotę?

Ślęza odkąd pamiętam jest zawsze w czołówce tabeli, ale wcale nie mamy kompleksów z tego powodu, wręcz przeciwnie czujemy się lepsi i będziemy próbować powtórzyć wynik z ostatniego pojedynku obu drużyn.

Co według Ciebie zadecyduje o zwycięstwie któregoś z zespołów?

Na pewno doświadczenie i co najważniejsze plan na ten pojedynek i jego realizacja. Te dwa aspekty będą kluczem do sukcesu którejś z ekip.

Paweł Wojciechowski jest kolejnym piłkarzem, który w nowym reprezentować będzie barwy Ślęzy Wrocław.

Podobnie jak w przypadku Pawła Sasina, tak też kariera Pawła Wojciechowskiego zatoczyła koło, bowiem po wielu latach ponownie zagra on we Wrocławiu. Swoją przygodę z piłka Paweł Wojciechowski rozpoczął w Odrze Malczyce. Następnie występował w młodzieżowych drużynach Śląska Wrocław, Miedzi Legnica, UKP Zielona Góra i Promienia Opalenica. Będąc jeszcze juniorem, nowy piłkarz 1KS-u rozpoczął wojaże po Europie. Jesień sezonu 2007/08 spędził w Hiszpanii, reprezentując barwy Murcia Deportivo CF. Wiosną przeniósł się do Holandii, do SC Heerenveen. W klubie tym występował przez dwa sezony, zaczynając w zespole juniorów, a kończąc w Eredivisie. Na tym samym poziomie rozgrywkowym występował w kolejnym holenderskim klubie – Willem II Tilburg. Jesienią 2012 roku i wiosną roku następnego, Paweł przebywał na Białorusi, a jego klubem był FK Mińsk. Wiosną 2014 roku zadebiutował w polskiej Ekstraklasie, w zespole Zawiszy Bydgoszcz. Jesienią tego samego rokuł jeszcze na chwilę, zahaczył o Białoruś, gdzie jego kolejnym klubem był Szachtior Soligorsk. Po powrocie do naszego kraju, związał się z Chrobrym Głogów, grając m.in. z Adamem Samcem. Potem były Odra Opole, Ruch Chorzów i trzy sezony w Górniku Łęczna, a w tym zespole miał okazję występować m.in. z Robertem Pisarczukiem i Pawłem Sasinem. Ostatnie półtora sezonu spędził w Rzeszowie, reprezentując barwy Resovii. Teraz po wielu latach Paweł Wojciechowski powraca do miasta w którym się urodził, a my cieszymy się bardzo, że reprezentować będzie żółto-czerwone barwy Ślęzy Wrocław.

Serdecznie witamy Pawła Wojciechowskiego w Pierwszym Klubie Sportowym we Wrocławiu.

Ślęza Wrocław w sobotę zainauguruje rozgrywki sezonu 2023/24.

Dla Ślęzy Wrocław rozpoczynający się sezon będzie 12-stym z rzędu w rozgrywkach III ligi i też 13-stm z kolei, w którym trenerem 1KS-u jest Grzegorz Kowalski. W zdecydowanej większości tych sezonów Ślęza plasowała się w czołówce tabeli (raz zajęła pierwsze miejsce, cztery razy drugie i dwa razy trzecie). Jak spiszą się żółto-czerwoni w nadchodzących rozgrywkach ? Tego oczywiście teraz nie wiemy, choć mamy nadzieję, że będą to rozgrywki udane.

Choć letnia przerwa jest stosunkowo krótka, to w zespole Ślęzy działo się podczas niego sporo. Istotne zmiany nastąpiły w kadrze drużyny. Z 1KS-em rozstali się po wielu latach Mateusz Stempin,Maciej Tomaszewski i Adrian Niewiadomski bardzo ważne ogniwa zespołu. Odszedł też najlepszy snajper ubiegłego sezonu – Vinicius. Miał też odejść jego rodak Afonso, który jednak postanowił w dalszym ciągu reprezentować żółto-czerwone barwy. Odeszło też kilku innych zawodników, ale też nastąpiły powroty i pojawiły się też nowe twarze. Po rocznej grze w Śląsku II, do 1KS-u powrócił Robert Pisarczuk, a ze Słowianina Wolibórz, powrócił z wypożyczenia Lima. Głośnym echem odbiło się pozyskanie przez 1KS doświadczonego Pawła Sasina. Kadrę zasiliła też jeszcze grupa bardzo młodych zawodników.

Gdy przyjrzymy się obecnej kadrze Ślęzy, to zobaczymy w niej grupę piłkarzy doświadczonych, ale też jeszcze większą grupę młodych zawodników. Najlepszym tego przykładem jest fakt, że do rozgrywek zgłoszono 12-stu chłopaków, będących jeszcze juniorami.

Okres przygotowawczy zespół spędził na własnym obiekcie, często trenując dwa razy dziennie. Nie obyło się od perturbacji związanych ze sparingami. Po tym jak z jednego z nich wycofał się zespół rezerw Zagłębia Lubin, a ze względu na kalendarz rozgrywek odwołany został mecz w Polkowicach, Ślęza rozegrała tylko trzy mecze kontrolne i wszystkie przegrała. Czy stanowi to powód do niepokoju ? Ktoś powie, że tak, a kto inny, że to przecież tylko potyczki towarzyskie. Oczywiście zawsze chciałoby się wygrywać, w sparingach również, ale też trzeba spojrzeć na składy w jakich w tych meczach nasza drużyna zagrała. W żadnym z nich nie zobaczyliśmy w teorii najmocniejszego składu ( choć tak naprawdę, w tej chwili trudno powiedzieć jak ta optymalna jedenastka będzie wyglądać). Te rotacje miały jednak oczywisty wpływ na wyniki tych meczów.

Jaka będzie zatem Ślęza Wrocław w sezonie 2023/24 ? Będzie to drużyna trochę inna pod względem personalnym, ale na pewno będzie to też drużyna grająca fajny, ofensywny futbol, który tak lubią oglądać kibice. Od wieku lat mówi się, że na Ślęzę warto przychodzić, bo na meczach tego zespołu nikt się nie nudzi. Nudy, co możemy zagwarantować, nie będzie też w zaczynającym się w sobotę sezonie, który zapowiada się bardzo ciekawie.

W sobotę rozgrywki sezonu 2023/24 zainauguruje III liga (grupa 3).

W bieżącym sezonie do rywalizacji w grupie 3, przystąpi 6 nowych zespołów (dwóch spadkowiczów i czterech beniaminków). Najliczniej reprezentowany będzie Śląski ZPN, bo przez 7 klubów. Aż 5 klubów, co nie zdarzyło się jeszcze od momentu reorganizacji rozgrywek, reprezentować będzie Lubuski ZPN. Tylko 3. reprezentantów mieć będzie Dolnośląski ZPN, a najmniej, bo zaledwie 2 kluby pochodzą z Opolskiego ZPN-u. Wydaje się, że w nadchodzącym sezonie rywalizacja może być bardziej wyrównana niż w poprzednich kilku. Trudniej też jest wskazać głównych kandydatów do rywalizacji o awans, a także tych, których głównym celem będzie zachowanie trzecioligowego bytu. Spróbujmy jednak troszkę pospekulować. Jednak możemy być jednak pewni, a mianowicie tego, że sezon 2023/24 zapowiada się bardzo ciekawie.

1. ŚLĄSK II WROCŁAW – Spadkowicz.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 3. (II liga). Najlepsze miejsce 18. (sezon 2022/23)

Po spadku w zespole dokonano zmieniono trenera, a z zespołu odeszło wielu zawodników. Mimo to, rezerwy Śląska powinny rywalizować o czołowe miejsce, zwłaszcza, co jest praktyką w tym klubie, że będą one mogły liczyć na tzw. „spady” z pierwszego zespołu.

2. GÓRNIK POLKOWICE – Spadkowicz.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 1. (I liga). Najlepsze miejsce – 12. (sezon 2003/04)

Górnik zaliczył dwa spadki z rzędu, ale trzeciego raczej nie przewidujemy. Mimo rewolucji kadrowej, polkowiczanie powinni się liczyć w tej lidze. Czy jednak będą w stanie włączyć się do walki o awans ? Trudno powiedzieć.

3. RAKÓW II CZĘSTOCHOWA – 2. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Najlepsze miejsce – 2. (sezon 2022/23)

Trudno powiedzieć jakie plany ma co do rezerw zarząd klubu będącego Mistrzem Polski, czyli prościej mówiąc, czy będzie chciał mieć drugą drużynę w II lidze. Jeśli tak, to jest to możliwe do zrealizowania.

4. REKORD BIELSKO-BIAŁA – 3. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Najlepsze miejsce – 3 (sezony 2013/14, 2015/16, 2016/17, 2022/23)

W zeszłym sezonie w Bielsku-Białej otwarcie deklarowano chęć awansu. Wywalczyć się go nie udało, ale po dosyć ciekawych transferach jakich dokonano, wydaje się, że Rekord podejmie kolejną próbę uzyskania
promocji do II ligi i jest to możliwe do zrealizowania.

5. ŚLĘZA WROCŁAW – 4. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2. (II liga)

Najlepsze miejsce – 3. (sezon 1992/93)

O zespole Ślęzy napiszemy w osobnym artykule.

6. CARINA GUBIN – 5. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 3. (A-klasa). Najlepsze miejsce – 2. (sezon 1952)

Po doskonałych poprzednich rozgrywkach, apetyt na jeszcze więcej w Gubinie wzrósł. Naszym zdaniem Carina może trochę namieszać, ale czy na tyle by stać się z zespołem z czołówki ?

7. GÓRNIK II ZABRZE – 6. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4 (III liga). Najlepsze miejsce – 2. (sezon 2013/14)

W Zabrzu od lat nie ma presji na wyniki drugiej drużyny. Ogrywana w niej jest młodzież, często też wspierana „spadami” z pierwszej drużyny. Górnik II od lat jest solidnym trzecioligowym średniakiem i raczej w nowym sezonie, nic pod tym względem się nie zmieni.

8. GWAREK TARNOWSKIE GÓRY – 7. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Najlepsze miejsce – 3. (sezon 2017/18)

Gwarek w zakończonych wiosną rozgrywkach przerwał serię coraz niższych miejsc zajmowanych w końcowej tabeli. Klub z Tarnowskich Gór, w tym roku świętuje jubileusz 70-lecia i z pewnością chciałby go uczcić zajęciem miejsca w czołówce. Łatwo o to jednak nie będzie.

9. MKS KLUCZBORK – 8. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2 (I liga). Najlepsze miejsce – 6. (sezon 2009/10)

MKS w tym roku świętuje jubileusz 20-lecia. Kibice tego klubu bardzo by chcieli, by powrócił on na szczebel centralny, a po tym co mogliśmy ostatnio zaobserwować wokół tego co w MKS-ie się dzieje, jest to realne. Przed startem rozgrywek widzimy MKS w gronie faworytów do awansu.

10. LECHIA ZIELONA GÓRA – 9. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2. (II liga). Najlepsze miejsce – 10. (sezon 1952)

Lechia to kolejny zespół, który widzimy w ścisłej czołówce. Trener zielonogórzan powiedział ostatnio, że dysponuje najmocniejszą kadrą, odkąd objął drużynę. Można mu przyznać rację, a to oznacza, że Lechia powinna włączyć się do rywalizacji o awans.

11. LKS GOCZAŁKOWICE-ZDRÓJ – 10. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Najlepsze miejsce – 5. (sezon 2021/22)

Polityka kadrowa klubu ostatnio się zmieniła. Coraz mniej w nim zawodników z tzw. nazwiskami. LKS-u w czołówce tabeli raczej nie widzimy, ale w jej środku już owszem.

12. PNIÓWEK 74 PAWŁOWICE – 11. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Najlepsze miejsce – 3. (sezon 2012/13)

III liga to poziom rozgrywkowy odpowiadający klubowi z Pawłowic. Co roku Pniówek pokazuje się w roli solidnego zespołu, któremu ani awans, ani też spadek nie zagraża. Teraz powinno być tak samo.

13. STILON GORZÓW WLKP. – 12. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2. (I i II liga). Najlepsze miejsce – 3. (sezony 1980/81, 1981/82)

Wydaje się, że w Stilonie dzieje się lepiej, a to powinno przełożyć się na lepszą grę zespołu, który jest w stanie dołączyć do czołówki.

14. WARTA GORZÓW WLKP. – 13. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 3. (III liga). Najlepsze miejsce – 5. (sezon 1990/91)

Warta w dwóch poprzednich sezonach plasowała się tuż nad kreską. W nowych rozgrywkach gorzowianie chcieliby uniknąć nerwowej końcówki i przesunąć się w górę tabeli. Czym im się to uda ?

15. KARKONOSZE JELENIA GÓRA – Beniaminek.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2. (II liga). Najlepsze miejsce – 10. (sezon 1997/98)

Karkonosze nie chcą powielić błędów popełnionych przy poprzednim awansie i tym razem w klubie zadbano o wzmocnienia. Celem beniaminka jest oczywiście utrzymanie i jest to cel jak najbardziej realny.

16. LZS STAROWICE DOLNE – Beniaminek.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Najlepsze miejsce – 18. (sezon 2019/20)

Od kilku sezonów beniaminkowie z Opolszczyzny w III lidze utrzymać się nie potrafią. LZS będzie chciał przerwać tę niechlubną passę, co jednak łatwe dla tego zespołu nie będzie.

17. ODRA BYTOM ODRZAŃSKI – Beniaminek.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 5. (IV liga). Najlepsze miejsce – 1. (sezon 2022/23)

Prezes Odry w jednym z wywiadów powiedział, że celem jego klubu jest awans do II ligi. Dosyć odważnie, a na ile realnie ? Tu każdy może sobie sam odpowiedzieć. Już na początku rozgrywek, będziemy mogli zweryfikować te słowa, tym bardziej, że Odra pierwsze sześć meczów rozegra na wyjazdach.

18. UNIA TURZA ŚLĄSKA – Beniaminek

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Najlepsze miejsce – 15. (sezon 2016/17)

Unia po kilku sezonach powraca do III ligi i będzie się starała, by jej pobyt na tym poziomie rozgrywkowym potrwał dłużej, niż przez rok.