W sobotę nastąpi inauguracja sezonu 2022/2023 w rozgrywkach III ligi (grupa 3).

Jak zawsze przed każdym nowym sezonem spróbujemy pospekulować na co stać jest poszczególne zespoły.

 

 

1. ŚLĘZA WROCŁAW – 2. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2. (II liga). Największy sukces – 3.miejsce (1992/93)

Naszemu zespołowi poświęcimy osobny artykuł.

2.POLONIA BYTOM – 3. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 1. (ekstraklasa, I liga)).

Największy sukces – Mistrzostwo Polski (1954, 1962)

Najbardziej utytułowany klub w rozgrywkach naszej grupy III ligi. Od momentu powrotu do III ligi Polonia zawsze była wymieniana w gronie faworytów do awansu, ale też zawsze czegoś brakowało, o czym świadczą dwa drugie i jedno trzecie miejsce w poprzednich sezonach. Do nowego sezonu klub z Bytomia przystąpi ponownie w roli faworyta i to tego, który wymieniany jest jako zdecydowany kandydat do awansu. Ruchy, jakie w lecie podjął zarząd klubu też to potwierdzają. Zatrudniono uznanego trenera i ściągnięto grupę piłkarzy, którzy nie powinni być uzupełnieniem, ale zdecydowanym wzmocnieniem drużyny. Problemem Polonii pozostaje infrastruktura, która nie przystaje klubowi o takiej marce. Wkrótce ma się to jednak zmienić, bowiem w Bytomiu trwa budowa nowego obiektu, na którym ma grać dwukrotny Mistrz Polski.

3. REKORD BIELSKO-BIAŁA – 4. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Największy sukces – 3. miejsce (2013/14, 2015/16, 2016/17)

Wśród głównych kontrkandydatów Polonii do awansu, na pewno trzeba liczyć się z Rekordem. Klub ten od wielu sezonów plasuje się w czołówce III ligi i wydaje się, że dojrzał do tego by powalczyć o coś więcej. Rekord to zespół od lat bazujący na młodych piłkarzach, wspomaganych przez bardziej doświadczonych zawodników. Podobnie będzie i teraz. Dodatkowym atutem klubu z Bielska-Białej są znakomite warunki do treningów i rozgrywania spotkań jakie piłkarze mają na kameralnym, ale jakże sympatycznym obiekcie.

4. LKS GOCZAŁKOWICE-ZDRÓJ – 5. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Największy sukces 5. miejsce (2020/21)

Po blamażu, bo tak można określić rundę wiosenną w wykonaniu LKS-u, w kadrze zespołu nastąpiło bardzo dużo zmian. Za grę w Goczałkowicach podziękowano dużej grupie zawodników, wśród których nie brakowało też tych z tzw. nazwiskami. Do drużyny dołączyło za to sporo młodszych zawodników, często z klubów z niższych klas rozgrywkowych. Po tych rotacjach uważamy, że LKS może nie będzie się liczył w

walce o awans, ale powinien być zespołem, z którym trzeba się będzie liczyć.

5. MIEDŹ II LEGNICA – 6. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Największy sukces – 4.miejsce (2015/16)

Rezerwy Miedzi w poprzednim sezonie długo plasowały się w ścisłej czołówce, by w końcowej fazie rozgrywek odpuścić rywalizację o jak najwyższe miejsce. To, że Miedź II zajęła i tak wysokie miejsce, wynika głownie z tego, że w Legnicy często do rezerw spuszczano zawodników z pierwszej drużyny. Zapewne podobnie będzie i teraz, bo inaczej drużyna złożona z młodzieży, może mieć duże problemy z zachowaniem miejsca w III lidze.

6. GÓRNIK II ZABRZE – 7. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Największy sukces – 2.miejsce (2013/14)

W Zabrzu w poprzednich sezonach nie myślano by pójść drogą Śląska Wrocław i Zagłębia Lubin, czyli o wprowadzeniu rezerw do II ligi. Nie wiemy jakie plany mają w tym klubie na nowy sezon, ale jeśli wszystko będzie funkcjonować na dotychczasowych zasadach, to Górnik II powinien być typowym zespołem środka tabeli.

7. PNIÓWEK 74 PAWŁOWICE – 8. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Największy sukces – 3. miejsce (2012/13)

Wydaje się, że Pniówek wciąż będzie solidnym trzecioligowcem. Nie widzimy tego zespołu wśród tych, które mogą rywalizować o awans, ale też nie widzimy go w gronie drużyn, których głównym celem będzie zachowanie ligowego bytu.

8. STAL BRZEG – 9. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 3 (III liga). Największy sukces – 1.miejsce (1973/74, 1975/76 i baraże o awans do II ligi)

Stal w ostatnich sezonach nie spisywała się na miarę oczekiwań jej kibiców, którym marzy się, by zespół ten rywalizował o coś więcej niż tylko miejsce w środku stawki. Czy w nowych rozgrywkach będzie to realne ? Trudno powiedzieć.

9. LECHIA ZIELONA GÓRA – 10. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2. (II liga). Największy sukces – 10. miejsce (1952)

Stabilna już od kilku sezonów kadra, powinna być atutem najlepszego zespołu w woj. Lubuskiego. Czy jednak będzie to zespół, którego celem będzie zachowanie tego miana, czy może powalczy o coś więcej. Wydaje się, że Lechię stać i na jedno i drugie.

10. ODRA WODZISŁAW ŚL. – 11. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 1. (ekstraklasa). Największy sukces – 3. miejsce (1996/97)

W Wodzisławiu miało miejsce małe trzęsienie ziemi. Zarząd klubu miał odmienne zdanie co do jego rozwoju z trenerem, który uratował trzecioligowy byt. Stąd też ich drogi się rozeszły. Z drużyny odeszło też bardzo wielu piłkarzy, a w ich miejsce przyszli inni. Jak te ruchy wpłyną na Odrę ? Tego nie wiemy, ale wydaje się, że i w tym sezonie głównym zadaniem zespołu, będzie uniknięcie spadku.

11. MKS KLUCZBORK – 12. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2. (I liga). Największy sukces – 6. miejsce (2009/10)

W ostatnich sezonach MKS rywalizował o uniknięcie degradacji i teraz chciałby zagrać o coś więcej. To coś więcej to naszym zdaniem miejsce w środku tabeli.

12. GWAREK TARNOWSKIE GÓRY – 13. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 4. (III liga). Największy sukces – 3.miejsce (2017/18)

Z każdym kolejnym sezonem Gwarek obsuwał się w tabeli, a przed tym sezonem będzie chciał tę tendencję odmienić. Patrząc po ruchach kadrowych, jakie nastąpiły w Tarnowskich Górach, wydaje się, że jest to bardzo możliwe.

13. CARINA GUBIN – 14. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy 3. (A klasa). Największy sukces – 2. miejsce (1952)

Przed rundą wiosenną minionego sezonu prezes Cariny zapowiadał rywalizację o miejsce w czołowe szóstce. Tego nie udało się jednak osiągnąć. Zapowiadał też, że w nowym sezonie Carina rywalizować będzie o awans. Pożyjemy, zobaczymy, choć my ekipy z Gubina w tej rywalizacji nie widzimy.

14. WARTA GORZÓW WLKP. – 15. miejsce w poprzednim sezonie.

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 3. (III liga). Największy sukces – 5.miejsce (1990/91)

Tym co zmieniło się w Warcie jest to, że tym razem, jak to zazwyczaj w każdej z przerw bywało, w drużynie nie doszło do rewolucji kadrowej. To może jej pomóc w tym, by powalczyć o coś więcej, niż tylko o utrzymanie.

15. STILON GORZÓW WLKP. – beniaminek

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 2. (I i II liga). Największy sukces – 3.miejsce (1980/81, 1981/82)

Do III ligi powraca uznana firma, bo taką jest przecież Stilon. Choć niektóre z nazwisk piłkarzy, którzy dołączyli do zespołu robią wrażenie, to wydaje się, że głównym celem beniaminka będzie utrzymanie, a ewentualnym kolejnym, miano najlepszego zespołu w woj. Lubuskim.

16. RAKÓW II CZĘSTOCHOWA – beniaminek

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 5. (IV liga). Największy sukces – 1. miejsce (2020/21, 2021/22)

Ze wszystkich beniaminków, a także ze wszystkich drużyn rezerw akcje Rakowa stoją najwyżej. Są tacy, którzy typują częstochowian w gronie kandydatów do awansu, a my też w tym gronie się znajdujemy.

17. POLONIA NYSA – beniaminek

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 3. (III liga). Największy sukces – Baraże o II ligę (1959)

Historia ostatnich lat pokazuje, że beniaminkowie z Opolszczyzny nie potrafili się w III lidze utrzymać. Teraz wydaje się, że może to się zmienić, bowiem w Nysie zbudowano ciekawy zespół, z którym trzeba się będzie liczyć.

18. CHROBRY II GŁOGÓW – beniaminek

Najwyższy poziom rozgrywkowy – 5. (IV liga). Największy sukces – 1. miejsce (2021/22)

O rezerwach Chrobrego i ich potencjale trudno coś powiedzieć. Dużo zależy, w jakim stopni będą one wzmacniane tzw. spadami. Trudno bowiem sobie wyobrazić, by sama młodzież była w stanie zachować miejsce w III lidze.

W sparingowym meczu drużyn żeńskich rozegranym w Poznaniu Ślęza Wrocław przegrała z miejscowym Lechem UAM 1:2 (0:1)

 

Trener Arkadiusz Domaszewicz: „Bardzo pożyteczny sparing z drużyną Lecha, która w moim mniemaniu będzie jednym z faworytów do awansu w nadchodzącym sezonie 2 ligi kobiet. Sam mecz toczył się na wysokiej intensywności i obfitował w dużą ilość sytuacji z jednej i drugiej strony. Jednak to Lechitki strzeliły decydująca bramkę w ostatniej minucie spotkania i wygrały zasłużenie dzisiejsze spotkanie. Z naszej strony dziękujemy za zaproszenie drużynie z Poznania i życzymy powodzenia w rozgrywkach ligowych, natomiast my musimy podkręcić obroty.”

 

LECH UAM WROCŁAW – ŚLĘZA WROCŁAW 2:1 (1:0)

1:0 ???? 30′

1:1 Gruchała (as. Podkowa)

2:1 ???? 90′

Ślęza: Skużybut – Szewczyk, Olbinska, Gaber, testowana, Adamiec, Tyza, Gruchała, Walczak , Gogacz, Podkowa

Grały również : testowana II, testowana III

W rozegranym w Zduńskiej Woli meczu sparingowym drugoligowych zespołów, Ślęza Wrocław wygrała z miejscową Pogonią 8:1.

 

Trener Arkadiusz Domaszewicz – Fajnie wrócić na boisko po przerwie i to w takim stylu na dzień dobry. Powiem szczerze, że dzisiaj dziewczyny zagrały mocno ponad moje oczekiwania, jak na ten moment przygotowań i tylko potwierdziły to, że każda z nich będzie chciała być częścią tej drużyny w nadchodzącym sezonie.

POGOŃ ZDUŃSKA WOLA – ŚLĘZA WROCŁAW 1:8 (0:5)

0:1 testowana 9′
0:2 testowana 14′
0:3 testowana 32′
0:4 Zygadlik 44′
0:5 testowana 45′
1:5 ? 55′
1:6 Zygadlik 70′
1:7 Zygadlik 80′
1:8 testowana 89′

Ślęza – Raduj, Janik, Szewczyk, testowana, testowana, testowana, testowana, Ciesielska, testowana, Zygadlik, testowana oraz Klimek , Gaber

Michał Hawryło i Piotr Kotyla, to kolejni dwaj piłkarze, których w nowym sezonie nie zobaczymy już w barwach Ślęzy Wrocław. 

 

Michał Hawryło na zasadzie wypożyczenia, powraca do klubu z którego przywędrował do Ślęzy, czyli do Foto-Higieny Gać. Piłkarz ten w barwach Ślęzy rozegrał 26 ligowych spotkań, w których strzelił 1 bramkę.

Piotr Kotyla, który wiosną był wypożyczony do Polonii Trzebnica, tym razem już na zasadzie transferu definitywnego, został zawodnikiem Polonii-Stali Świdnica. Piotrek w żółto-czerwonych barwach w meczach III ligi na boisko wybiegał 51 razy i strzelił 3 bramki.

Obu piłkarzom dziękujemy za grę w zespole 1KS-u i życzymy powodzenia w nowych klubach.

Piłkarze, którzy ostatnio byli wypożyczeni ze Ślęzy Wrocław do innych klubów, w tym Piotr Stępień, w nowym sezonie też nie będą reprezentować barw 1KS-u.

 
Choć niektóre portale głośno informowały, o powrocie do Ślęzy Piotra Stępnia (50 ligowych meczów/37 bramek), to my tonowaliśmy te rewelacje, pisząc, że mało prawdopodobne jest, by ten piłkarz w nowym sezonie przywdział żółto-czerwone barwy. I tak rzeczywiście się stało. Przypomnijmy, że Piotr w przerwie zimowej sezonu 2021/22 wypożyczony został do Ruchu Chorzów, a umowa pomiędzy obydwoma klubami zawierała opcje wykupieniu tego piłkarza po zakończeniu sezonu. Ruch z tej opcji jednak nie skorzystał. Piotr dostał zgodę naszego klubu na poszukiwanie nowego pracodawcy. Przez pewien czas przebywał na testach w jednym z pierwszoligowych zespołów, który jednak z jego usług nie skorzystał. Przez ostatnie dwa tygodnie, król strzelców sezonu 2020/21 trenował w 1KS-ie i zagrał nawet w dwóch sparingach. Jego menadżer nie ustawał jednak w poszukiwaniu dla niego nowego klubu i ostatecznie, na zasadzie transferu definitywnego, Piotr Stępień został piłkarzem grającego w III lidze (grupa 2) KP  Starogard Gdański.

Krzysztof Bialik (26/2) po sezonie 2020/21 został wypożyczony do klubu, z którego trafił do Ślęzy, czyli do Sokoła Marcinkowice. Teraz już po transferze definitywnym, został pełnoprawnym zawodnikiem tego zespołu.

Z kolei Javier Palacios (11/1), który w rundę jesienną sezonu 2021/22 spędził na wypożyczeniu w GKS-ie Mirków, a wiosenną na takiej samej zasadzie w Baryczy Sułów, tym razem został wypożyczony do grającej w IV lidze wielkopolskiej, Tarnovii Tarnowo Podgórne.

Wszystkim tym piłkarzom życzymy powodzenia w nowych klubach.