W meczu 22. (ostatniej) kolejki rozgrywek III Ligi Kobiet (gr.3), Ślęza Wrocław wygrała z KKS-em Zabrze 9:1.

Dwa tygodnie minęły od ostatniego meczu piłkarek Ślęzy (w minionej kolejce 1KS pauzował), przez co w początkowych fragmentach meczu z solidnym zespołem z Zabrza (przypomnijmy, 5. miejsce w II lidze w poprzednim sezonie), można było odnieść wrażenie, że wrocławianki prezentują wakacyjną już formę. Poza kilkoma próbami indywidualnych akcji, nie kończonych strzałami, Ślęza nie stworzyła w pierwszym kwadransie żadnego zagrożenia podbramkowego. Takowego długo też nie stworzyły zabrzanki, choć ich gra mogła się podobać, bowiem nie zamierzały się one kryć za podwójną gardą, tylko starały się konstruować akcje ofensywne. Po jednej z nich Angelika Czmok, oddała strzał po którym dobrze interweniowała Aleksandra Malinowska, lecz na nasze nieszczęście odbita piłka trafiła w rękę Oliwii Szewczyk, przez co arbiter bez wahania podyktował rzut karny, który na gola zamieniła Barbara Iwańska. Stracona bramka obudziła wreszcie wrocławianki, które z minuty na minutę zaczęły uzyskiwać przewagę. W 21. min. będąca na dobrej pozycji do strzału Kinga Podkowa, nieczysto trafiła w piłkę. Chwilę potem niewiele się pomyliła strzelając z dystansu Karina Kruk. W 25 min. doczekaliśmy się wyrównania, gdy po złym wybiciu piłki przez bramkarkę, ta odbiła się od Aleksandry Kucharskiej, a do pustej bramki skierowała ją Karina Kruk. Od tego momentu Ślęza już niepodzielnie rządziła na boisku. Dwa razy lewą nogą strzelała Kinga Podkowa. Za pierwszym razem tuż obok słupka, a za drugim trafiła w poprzeczkę. W 28 min. Klaudia Ledwoń udanie interweniowała przy uderzeniu Aleksandry Kucharskiej. Za moment znakomitej okazji nie wykorzystała Karina Kruk. Kolejnych akcji nie udało się sfinalizować umieszczeniem piłki w siatce, Oli Kucharskiej i Kindze Podkowie. Ta druga szybko się jednak zrehabilitowała, bowiem w 35 min. znów strzelając lewą nogą dała prowadzenie żółto-czerwonym. Na tym jednak piłkarki Ślęzy, które złapały wreszcie swój rytm, nie zamierzały poprzestać. W 37 min. Kinga Podkowa przy asyście Oliwii Adamiec, ponownie wpakowała futbolówkę do bramki. Minęło kolejnych kilka minut i „setki” nie wykorzystała Ola Kucharska. W 43 min. ta piłkarka była już jednak skuteczna, gdy po podaniu Aleksandry Kaczor podwyższyła prowadzenie 1KS-u. Zabrzankom, mimo tego, że traciły gola za golem, nie można było odmówić ambicji, a co ważne nadal starały się grać piłką, pokazując przy tym, że im ona nie przeszkadza. Dobrze grająca w defensywie Ślęza nie dopuszczała jednak zawodniczek KKS-u pod swoją bramkę, stąd swoich szans szukały one w stałych fragmentach gry. W 44 min. uderzeniem z rzutu wolnego, czujność Oli Malinowskiej sprawdziła Angelika Czmok. Już w doliczonym czasie pierwszej odsłony, po dośrodkowaniu Nikoli Żurawskiej, błąd Angeliki Ledwoń wykorzystała Ola Kucharska, sprawiając, że Ślęza schodziła do szatni na przerwę przy wyniku 5:1.

Tuż po wznowieniu gry świetnym uderzeniem z rzutu wolnego ponownie popisała się Angelika Czmok, trafiając w poprzeczkę. Szybko ta nie wykorzystana okazja na zabrzankach się zemściła, bo już w 48 min. swego drugiego gola strzeliła Karina Kruk, a w 50 min. Ola Kucharska miała już na swoim koncie hat tricka. Kolejne akcje, to kolejne znakomite okazje, których wrocławianki na gole zamienić nie potrafiły. W międzyczasie trener Arkadiusz Domaszewicz zaczął dokonywać niemal hurtowych zmian, co nie miało jednak większego wpływu na obraz meczu, choć zabrzanki kilka razy zdołały się przedostać w pobliże pola karnego Ślęzy i oddać parę strzałów. Tymczasem w 71 min. bramkę strzeliła Sandra Słota, a końcowy rezultat ustaliła, po akcji Oli Gruchały, Paulina Zygadlik.

Ślęza efektownie zakończyła ostatni w sezonie mecz. Dziewczyny zagrały fajny futbol, który dobrze się oglądało. Mimo porażki, na słowa uznania zasługują też zabrzanki, które przez całe spotkanie grały bardzo ambitnie.

Zdjęcia z dzisiejszego meczu dostępne są na stronie sport.zuzka.pl.

ŚLĘZA WROCŁAW – KKS ZABRZE 9:1 (5:1)

0:1 Iwańska (karny) 15′
1:1 Kruk 25;
2:1 Podkowa 35′
3:1 Podkowa 37′
4:1 Kucharska 43′
5:1 Kucharska 45+1′
6:1 Kruk 48′
7:1 Kucharska 50′
8:1 Słota 71′
9:1 Zygadlik 83′

Ślęza – Malinowska (58’Skużybut), Kaczor (58’Tyza), Stępień (58’Słota), Adamiec, Szewczyk, Podkowa (67’Janik), Żurawska, Olbińska, Kucharska (67’Gruchała), Gaber (58’Wypych), Kruk (73’Zygadlik)
KKS – Ledwoń, Garcarczyk, Jastrzębska (9’Bońkowska), Urbaniec, Ciepła (82’Markiewicz), Polk (46’Urynowicz), Czmok, Fujarska, Schunke, Skiba, Iwańska

Sędziowali – Konrad Broniek oraz Adrian Pawlicki i Izabela Bortkiewicz.
Żółte kartki – Ledwoń, Czmok, Schunke

Fot. P. Wala

Trzydziestu jeden piłkarzy zagrało w barwach Ślęzy Wrocław podczas sezonu 2020/2021 w III lidze (gr. 3).

Najczęściej, bo 35-krotnie wystąpił Mateusz Stempin. Najwięcej minut na boisku spośród wszystkich naszych zawodników spędził Hubert Muszyński (2835)

Oto całe zestawienie:

Za nami sezon 2020/21, który Ślęza zakończyła na 3. miejscu w końcowej tabeli.

 
„Pod względem piłkarskim Ślęza jest – moim zdaniem – najlepszym zespołem w III lidze. Nie Ruch Chorzów, tylko właśnie Ślęza”. Te słowa w wywiadzie dla katowickiego Sportu wypowiedział trener MKS-u Kluczbork – Jan Furlepa. Z kolei trener Polonii Bytom – Kamil Rakoczy – po meczu we Wrocławiu w wypowiedzi dla klubowej telewizji Polonii powiedział o Ślęzie „Myślę, że jest to najlepsza drużyna w tej lidze pod względem piłkarskim”. Takich opinii było jeszcze sporo. Mówiono też, że mecze Ślęzy doskonale się ogląda. To wszystko prawda, jednak w futbolu punktów za wrażenie artystyczne się niestety nie daje.

Ślęza w sezonie 2020/21 to najbardziej ofensywnie grający zespół w całej lidze, o czym może choćby świadczyć największa (97) ilość strzelonych bramek. Warto tu też zaznaczyć, że 1KS był jedyną w stawce drużyną, która w każdym z rozegranych spotkań strzeliła przynajmniej jednego gola. Nie może też zatem dziwić fakt, że to właśnie piłkarz Ślęzy – Piotr Stępień – sięgnął (wraz z Marcinem Przybylskim) po koronę Króla Strzelców.

Przed startem do rozgrywek nie ukrywaliśmy, że chcemy włączyć się do rywalizacji o awans, choć też zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że niezwykle trudno będzie rywalizować z takimi zespołami jak chorzowski Ruch i bytomska Polonia. Niestety jak wiemy, już jesienią musieliśmy zmagać się w wieloma kłopotami, przez które 1KS stracił sporo punktów, a także miał bardzo ograniczone możliwości w spotkaniu II rundy Fortuna Pucharu Polski z Górnikiem Łęczna. Do wydarzeń z jesieni nie będziemy już jednak wracać, bo opisane one zostały w podsumowaniu pierwszej rundy.

Strata 6 pkt. na półmetku do prowadzącego Ruchu dawała nam jeszcze nadzieję na to, że nie wszystko zostało stracone. W okresie zimowym zespół intensywnie trenował, a mecze sparingowe zdawały się potwierdzać, że wszystko zmierza w dobrym kierunku. Co prawda wyniki meczów sparingowych nie zawsze są miarodajne, ale te osiągnięte przez żółto-czerwonych mogły robić wrażenie. W żadnym z meczów w okresie przygotowawczym Ślęza nie przegrała, a potrafiła za to wygrać z Odrą Opole (I liga) 2:1 i z rezerwami Lecha Poznań (II liga) 5:1, czy też zremisować z Miedzią Legnica (I liga) 4:4 i KKS-em Kalisz (II liga) 1:1.

W tym ostatnim meczu grał też Piotr Kotyla, którego wiosną już w praktyce na boisku nie zobaczyliśmy (po za epizodem w 36. kolejce w Brzegu), bowiem z gry wyeliminowała go poważna kontuzja. W samej kadrze nie doszło jednak w zimie do wielu istotnych zmian. Z zespołem pożegnał się Guilherme, a trzech innych zawodników zostało wypożyczonych, Krzysztof Telatyński do Foto-Higieny Gać, a Konrad Marciniak i Kamil Wróbel do Sokoła Wielka Lipa. Po krótkoterminowym kontrakcie, ubył też z zespołu Kais Al-Ani. Kadrę uzupełnili za to bramkarz Wiktor Gasztyk i trzej obcokrajowcy, a mianowicie Gabriel Afonso, Vinicius Matheus i Javier Palacios.

Ślęza oprócz ligi, wciąż też grała w rozgrywkach pucharowych i traktowała te zmagania równie priorytetowo jak te ligowe. Właśnie meczem 1/4 pucharowych rozgrywek 1KS zainaugurował wiosenne zmagania, gromią czwartoligowy MKP Wołów 8:0. To spotkanie nie pozwoliło jednak tak naprawdę ocenić dyspozycji zespołu. Prawdziwym testem miało okazać się spotkanie z rezerwami Miedzi Lednica, które zawitały do Wrocławia mocno wzmocnione zawodnikami z pierwszej drużyny. Ślęza wygrała to spotkanie pewnie i wysoko, bo aż 3:0, czyli wydawać się mogło, że jest wszystko ok. Niestety, w kolejnym starciu w Pawłowicach, mimo niezłej gry i przewagi, 1KS przegrał z Pniówkiem 1:2, przez co strata punktowa do Ruchu wzrosła do 9 pkt. Mimo to nadzieja w nas jeszcze nie zgasła, tym bardziej, że 1KS rozbił we Wrocławiu beniaminka z Goczałkowic 5:1, równie gładko, bo 3:0 pokonał w Zabrzu rezerwy Górnika, a następnie z problemami, ale też zwycięsko wyszedł z pojedynku z Polonią-Stalą Świdnica (2:1). Ślęza wygrywała, ale wygrywał też wciąż i Ruch i dystans punktowy pomiędzy zespołami wciąż się nie zmieniał. Bardzo liczyliśmy na to, że zmniejszy się on po starciu w Chorzowie. Niestety, mimo znakomitej gry, mimo tego, że Ślęza była lepszym zespołem od Ruchu, punkty pozostały w Chorzowie, po dwóch bramkach straconych w samej końcówce. Teraz moglibyśmy pogdybać, co by było gdyby 1KS ten mecz wygrał, na co zresztą zasłużył. Bez gdybania śmiało możemy jednak stwierdzić, że gdyby nie zabrakło w Chorzowie Adama Samca (zabrakło dosłownie dnia, może dwóch, by mógłby on być do dyspozycji trenera), to Ruch tego meczu by nie wygrał.

Nie ma co ukrywać, że porażka w Chorzowie w praktyce pozbawiła nas już szans na awans. Pozostało zatem skupić się na drugim celu, jakim była obrona pucharowego trofeum, co nie oznaczało jednak, że Ślęza mecze ligowe już odpuści. Kolejnym spotkaniem było pucharowe starcie z Foto-Higieną, w którym Ślęza wygrała 2:1 i wywalczyła awans do finału strefowego. Zanim jednak do niego doszło, żółto-czerwoni wygrali 1:0 u siebie z gorzowską Wartą i 5:0 w Kluczborku z MKS-em. Finał strefowy odbył się w Żmigrodzie, a 1KS pewnie sięgnął po trofeum wygrywając z Piastem 3:0. Co ciekawe, oba zespoły kilka dni potem zmierzyły się ze sobą we Wrocławiu w starciu ligowym, które zakończyło się wynikiem 1:1. Kolejny mecz to znów Ślęza efektowna i efektywna zarazem, o czym przekonała się Foto-Higiena , która we Wrocławiu przegrała 1:5.

Tak się złożyło, że w przeciągu trzech dni 1KS dwukrotnie odwiedzić musiał Lubin. Wiedząc, że zdecydowanie ważniejsze jest dla nas półfinałowe starcie pucharowe na szczeblu regionu, trener Grzegorz Kowalski, mocno namieszał w składzie przed starciem ligowym, które i tak zakończyło się zwycięstwem 1KS-u 1:0. To co najważniejsze zdarzyć się miało w Lubinie miało miejsce kilka dni potem. Aby dotrzeć do półfinału, Ślęza musiała rozegrać zdecydowanie więcej spotkań od rezerw Zagłębia (różne regulaminy w podokręgach), a na dodatek mierzyła się z o wiele bardziej wymagającymi rywalami. Tymczasem droga lubinian do tej fazy zmagań, była z gatunku lekkich, łatwych i przyjemnych. Co gorsza, w meczu tym nie mógł zagrać jeden z głównych reżyserów 1KS-u – pauzujący za kartki Robert Pisarczuk. W składzie nie było też Macieja Tomaszewskiego, którego kontuzja doznana w Chorzowie, wyeliminowała go z gry już do końca sezonu. Mimo to, wrocławianie nie pozostawili złudzeń lubińskiej młodzieży, pewnie wygrywając 2:0. Niestety, nie obyło się w tym pojedynku bez strat, bowiem już w 43 min. boisko musiał opuścić drugi z reżyserów Ślęzy, Filip Olejniczak, dla którego jak się okazało, był to też ostatni mecz w sezonie.

Po powrocie do rozgrywek ligowych, Ślęza zremisowała 1:1 z Polonią Bytom, następnie mimo braku wielu podstawowych zawodników, wygrała w Zielonej Górze z Lechią 3:1. Świadkami popisu strzeleckiego wrocławian byliśmy w meczu z Rekordem, w którym Ślęza odniosła zwycięstwo aż 8:2. Na wysokie zwycięstwo zanosiło się też po początkowej fazie starcia w Nysie, które jednak zakończyło się wynikiem 3:3. Potem była zwycięska potyczka 4:2 z ROW-em.

Pucharowy finał był już bardzo blisko, ale zanim do niego doszło, wrocławian czekała jeszcze wizyta w Brzegu. Tak jak można było się spodziewać, trener Kowalski znów mocno zmienił skład, aby oszczędzić siły piłkarzy przed meczem w Jeleniej Górze. Tak naprawdę, wynik spotkania w Brzegu był najmniej istotną sprawą (ostatecznie 1:1). Najważniejsze było, by piłkarze zakończyli je w zdrowiu, co niestety się nie udało. Pod koniec meczu urazu doznał bowiem Adam Samiec.

Po tym jak stało się jasne, że w lidze niczego już nie zdziałamy, najważniejszym meczem sezonu był finał w Jeleniej Górze. Mogliśmy przed nim mieć troszkę obawa, bowiem lista niemogących w nim zagrać zawodników Ślęzy była bardzo długa. Te obawy okazały się jednak płonne, bowiem Ślęza, dominując przez cały mecz wygrała 3:0 i drugi raz z rzędu, a po raz trzeci w historii, sięgnęła po pucharowe trofeum.

Po pucharowym finale, wielu piłkarzy dostało już urlopy, a na ostatni w sezonie mecz pojechała bardzo odmłodzona drużyna. Mimo to poradziła ona sobie z Gwarkiem, wygrywając 2:0.

Jak ocenić ten sezon. Ślęza zakończyła go na podium, ale jak powiedział trener Grzegorz Kowalski, nieważne czy zajmie się drugie czy trzecie miejsce, bo liczy się tylko pozycja pierwsza. My jednak uważamy, że był to naprawdę dobry sezon w wykonaniu bardzo dobrej drużyny. Oczywiście będziemy żałować, że nie udało się awansować. Cieszymy się za to ze zdobytego pucharu, przez co jesienią znów będziemy pasjonować się rywalizacją w rozgrywkach centralnych. Naszym piłkarzom dziękujemy za to jak reprezentowali żółto-czerwone barwy w zakończonym już sezonie. Dostarczyli oni nam wielu wspaniałych wrażeń, grając jakże przyjemnie oglądający się futbol.

Co zapamiętamy jeszcze z tego sezonu. Oczywiście puste trybuny, sprawiające przygnębiające wrażenie. Zapamiętamy też różne podejście zespołów do rywalizacji fair play. Zapamiętamy też niestety ten sezon dzięki arbitrom, bowiem poziom sędziowania w minionych rozgrywkach była najniższy od lat.

Koniec sezonu, to początek budowy zespołu na nowe rozgrywki. Wiemy już, że zespól Ślęzy zostanie trochę przebudowany. Niektórych piłkarzy już nie zobaczymy, pojawią się za to inni (tradycyjnie o ruchach kadrowych będziemy informować, gdy będą one oficjalnie potwierdzone). Póki co piłkarze przebywają na zasłużonych urlopach, które zakończą się w pierwszych dniach lipca, bowiem właśnie wtedy Ślęza rozpocznie przygotowania do sezonu 2021/22. Najważniejsze jednak jest to, że w 11-stym już z rzędu sezonie, zespół Ślęzy poprowadzi Grzegorz Kowalski.

Na koniec tego podsumowania gratulujemy Ruchowi Chorzów awansu, spadkowiczom życzymy szybkiego powrotu do III ligi, a wszystkim zespołom dziękujemy za rywalizację w sezonie 2020/21.

W ostatniej kolejce sezonu sędziowie pokazali 36. żółtych kartek. Dwie takiego koloru zobaczył zawodnik MKS-u Kluczbork, przez co musiał on wcześniej opuścić boisko.

 
W naszej klasyfikacji fair play wygrały rezerwy lubińskiego Zagłębie, a na przeciwległym miejscu w zestawieniu, znalazła się gorzowska Warta.

żółta kartka – 1 pkt
druga żółta kartka (czerwona) – 5 pkt
czerwona kartka – 10 pkt

Liga dżentelmenów w sezonie 2020/21

 
1. Zagłębie II Lubin – 73
2. LKS Goczałkowice Zdrój – 78
3. Ślęza Wrocław – 81
4. Rekord Bielsko-Biała – 94
5. Lechia Zielona Góra – 97
6. Górnik II Zabrze – 100
7. Ruch Chorzów – 106
8. ROW 1964 Rybnik – 109
9. Foto-Higiena Gać – 111
9. Miedź II Legnica – 111
9. Gwarek Tarnowskie Góry – 111
12. Piast Żmigród – 112
13. Stal Brzeg – 114
14. Polonia Nysa – 115
15. Polonia-Stal Świdnica – 120
16. Pniówek 74 Pawłowice – 127
17. Polonia Bytom – 129
18. MKS Kluczbork – 137
19. Warta Gorzów Wlkp. – 139